بازیافت طلا با پنیر امکان پذیر شد

غزال زیاری: هر ساله میلیون ها نفر در سراسر دنیا دستگاه های الکترونیکی از کار افتاده شان را دور می ریزند درحالی که از این موضوع بی خبرند که این وسایل حاوی طلای ۲۲ عیار هستند.

محققان مؤسسه فناوری فدرال زوریخ (ETH Zurich) سوئیس روشی نوآورانه و دوستدار محیط زیست را برای بازیابی این طلاها از زباله های الکترونیکی توسعه داده اند که می تواند رویکرد ما نسبت به معضل فزاینده زباله های الکترونیکی را متحول کند.

طلایی در دل ابزارهای دیجیتال

وقتی یک وسیله الکترونیکی خراب می شود یا کارایی اش را از دست می دهد اغلب سرنوشتش با سطل زباله گره می خورد. این روند باعث تولید سالانه نزدیک به ۵۰ میلیون تُن زباله الکترونیکی می گردد؛ اما آنچه در این بین نادیده گرفته می شود میزان بالای طلای موجود در این وسایل به ویژه در بخش هایی مانند بُردهای الکترونیکی آنهاست.

در واقع از هر تن زباله الکترونیکی می توان بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ گرم طلا استخراج کرد؛ رقمی که به مراتب بیشتر از میزان طلای موجود در سنگ های معدنی است. بااین وجود و به دلیل روش های ناکارآمد فعلی بخش عمده ای از این میزان طلای گران بها راهی مراکز دفن زباله می شود.

لازم به ذکر است که روش های سنتی استخراج طلا مثل استفاده از مواد شیمیایی سمی نظیر سیانید یا جیوه از یک سو پرهزینه اند و از سوی دیگر آسیب های جدی و جبران ناپذیری به محیط زیست وارد می کنند.

راه حل جدید با کمک دورریز صنعت پنیر

روش جدید توسعه یافته توسط موسسه ETH Zurich جایگزینی سبز و پاک برای بازیابی این میزان طلای ارزشمند ارائه می دهد. در کلیدی ترین بخش این فرآیند ماده اسفنج مانندی مورد استفاده قرار می گیرد که از فیبرهای پروتئینی به دست آمده از آب پنیر (پسماند تولید پنیر) ساخته شده است.

همین اسفنج های زیستی توانایی جذب یون های طلا از محلول های حاوی اجزای حل شده الکترونیکی را دارند.

پس از جذب طلا توسط اسفنج های زیستی این یون ها با بهره گیری از عملیات حرارتی به قطعات جامد طلای ۲۲ عیار تبدیل می شوند. نکته جالب توجه اینجاست که تنها ۲۰ برد الکترونیکی کافی است تا حدود ۴۵۰ میلی گرم طلا از این طریق بازیابی شود.

این نوآوری نه تنها روشی ایمن و سازگار با محیط زیست را برای بازیابی طلا فراهم می کند بلکه برای پسماندهای کشاورزی نیز کاربری ایجاد کرده و فشار روی صنایع مختلف را کاهش می دهد.

گامی به سوی اقتصاد چرخشی در صنعت الکترونیک

پیامدهای این کشف فراتر از بازیابی طلا از وسایل الکترونیکی است؛ باید بدانیم که اکثر وسایل الکترونیکی حاوی فلزات ارزشمند دیگری مثل نیکل مس و پالادیم نیز هستند که می توان آن ها را با فناوری های مکملی مثل پیرومتالورژی و هیدرومتالورژی استخراج کرد.

ترکیب این روش های مدرن با فناوری توسعه یافته در موسسه ETH Zurich علاوه بر افزایش راندمان بازیافت صنعت بازیافت را نیز پایدارتر خواهد کرد. طبق آمار ارائه شده حدود ۸۰ درصد از زباله های الکترونیکی جهان بازیافت نمی شوند و این نه تنها یک نگرانی زیست محیطی بلکه یک فرصت اقتصادی بزرگ ازدست رفته به شمار می رود.

با افزایش نرخ بازیابی مواد از وسایل دورریخته شده می توان وابستگی صنایع به استخراج های زیان بار معدنی را کاهش داده و به سمت اقتصادی چرخشی حرکت کرد؛ اقتصادی که منابع را تا جای ممکن در چرخه نگه می دارد.

فناوری پاک با پتانسیل بلندمدت

نوآوری ارائه شده توسط این موسسه سوئیسی دید ما نسبت به زباله های الکترونیکی را تغییر می دهد تا به زباله های الکترونیکی نه به چشم زباله بلکه به عنوان منبعی غنی از مواد ارزشمند نگاه کنیم.

در این روش برخلاف استخراج سنتی از هیچ ماده سمی ای استفاده نمی شود آسیب زیست محیطی ندارد و از پسماندهایی بهره می گیرد که معمولاً دور ریخته می شوند.

این تحول علمی احتمالاً به زودی تأثیرش را بر صنعت بازیافت جهانی نشان می دهد و بدین ترتیب شرکت ها و مصرف کنندگان به بازاندیشی در مورد نحوه دور ریختن وسایل الکترونیکی ترغیب خواهند شد. با گسترش آگاهی ها شاید ایده تبدیل فنّاوری دیروز به گنجینه فردا دیگر صرفاً یک کنجکاوی علمی نباشد بلکه پایه ای برای آینده ای پایدارتر در بازیافت منابع شود.

منبع: dailygalaxy

۵۸۳۲۱