تفاوت ارز مسافرتی و ارز سهمیه ای

اگه قصد سفر خارجی داری یا می خوای یه مقدار ارز دولتی با نرخ مناسب گیرت بیاد، حتماً اسم ارز مسافرتی و ارز سهمیه ای (دولتی با کارت ملی) رو شنیدی. این دو تا فرصت عالی هستن تا از نوسانات بازار آزاد در امان بمونی و پول کمتری برای دلار و یورو بدی. اما واقعاً فرقشون چیه و کدوم یکی به درد تو می خوره؟ خلاصه و خودمانی بگم، ارز مسافرتی برای کساییه که واقعاً دارن با هواپیما می رن سفر، اما ارز سهمیه ای یه جور سهمیه سالانه برای همه ایرانی هاست، بدون نیاز به سفر. حالا بیا بریم ببینیم هر کدوم چه داستانی دارن و چطور باید بگیریمشون.

مدیریت هزینه ها توی سفرهای خارجی، همیشه یه دغدغه مهم بوده، خصوصاً با بالا و پایین شدن قیمت ارز توی بازار آزاد. اینجاست که ارز مسافرتی و ارز سهمیه ای (دولتی با کارت ملی) میان وسط و حسابی به کمکت میان. این دو تا ارز، در واقع دو تا راهکار هستن که دولت برای تأمین بخشی از نیازهای ارزی مردم با قیمت مناسب تر در نظر گرفته. با اینکه هر دو با نرخ دولتی عرضه میشن و از بازار آزاد ارزون ترن، اما تفاوت های اساسی با هم دارن که اگه ندونی، ممکنه توی دردسر بیفتی یا فرصت رو از دست بدی. از مقدار سهمیه گرفته تا شرایط دریافت و حتی جایی که می تونی ارز رو تحویل بگیری، همه چی فرق می کنه. بیا با هم بریم سراغ جزئیات تا قشنگ متوجه بشی کدومش مناسب شرایط توئه و چطوری می تونی از این فرصت استفاده کنی.

اصلاً ارز مسافرتی چیه؟ یه جور کمک هزینه برای خوش سفرا!

وقتی صحبت از ارز مسافرتی میشه، منظورمون یه مقدار پول مشخصه (معمولاً دلار یا یورو) که بانک مرکزی برای مسافرایی که قصد سفر هوایی به خارج از کشور رو دارن، با قیمت مصوب و مناسب تر از بازار آزاد در نظر گرفته. هدفش هم اینه که یه کم از بار هزینه های سفر، مثل هزینه های فرودگاه، هتل یا خرید توی مقصد رو کم کنه. یادت باشه، این ارز مخصوص مسافرا و سفر هوایی هست و اگه سفرت زمینیه یا اصلاً قصد سفر نداری، این ارز به کارت نمیاد.

ارز مسافرتی چیست؟ یه تعریف خودمونی

ارز مسافرتی، در واقع یه جور سوبسید ارزیه که دولت میده تا سفر برای مردم راحت تر و به صرفه تر بشه. این ارز رو می تونی از طریق بعضی بانک ها و اپلیکیشن هایی که بانک مرکزی معرفی می کنه، بگیری. یه جورایی خیالت رو راحت می کنه که لازم نیست همه ارز مورد نیازت رو با قیمت نجومی بازار آزاد تهیه کنی. فکر کن داری می ری یه کشور خارجی، کلی هزینه داری، حالا یه مقدار از ارزی که می خوای رو می تونی ارزون تر بخری. خیلی خوبه، نه؟

سقف ارز مسافرتی برای سال 1403/1404 چقدره؟ (مواظب باش تغییر نکنه!)

میزان ارز مسافرتی که به هر نفر تعلق می گیره، هر سال و حتی ممکنه وسط سال هم تغییر کنه. برای سال 1403 و 1404 (که ممکنه تا زمانی که این متن رو می خونی تغییر کرده باشه، پس حتماً استعلام بگیر!) معمولاً این میزان 500 دلار یا یورو برای هر مسافره. یعنی اگه با پرواز داری می ری خارج، می تونی تا این سقف ارز مسافرتی بگیری. البته بعضی اوقات، مثل ایام نوروز یا اربعین، ممکنه این سقف بیشتر هم بشه. پس حتماً قبل از اقدام، آخرین مصوبات رو از منابع رسمی مثل سایت بانک مرکزی یا همون اپلیکیشن بله چک کن. این عدد خیلی مهمه، چون اگه بیشتر از این بخوای، باید بری سراغ بازار آزاد!

کیا می تونن ارز مسافرتی بگیرن؟ شرایطش چیه؟

برای اینکه بتونی ارز مسافرتی بگیری، باید یه سری شرایط رو داشته باشی. این شرایط رو لیست کردم که گیج نشی:

• سن: باید حداقل 18 سالت تموم شده باشه. یعنی بچه ها و نوجوان های زیر 18 سال نمی تونن ارز مسافرتی بگیرن.
• تابعیت: باید تابعیت ایرانی داشته باشی.
• نوع سفر: فقط برای سفرهای هواییه! اگه با ماشین یا قطار داری میری، ارز مسافرتی بهت تعلق نمی گیره. پس اگه سفر زمینی به ترکیه یا عراق داری، دنبال ارز مسافرتی نباش.
• گذرنامه: گذرنامه ات باید حداقل 6 ماه اعتبار داشته باشه. این رو جدی بگیر، چون اگه اعتبارش کم باشه، اصلاً نمی تونی بری سفر، چه برسه به ارز گرفتن.
• عوارض خروج: باید عوارض خروج از کشور رو پرداخت کرده باشی. بدون پرداخت این عوارض، اصلاً نمی تونی از کشور خارج بشی.
• تعداد دفعات: هر سال مالی (از اول فروردین تا آخر اسفند) فقط یک بار می تونی ارز مسافرتی بگیری. حتی اگه دو تا سفر هم داشته باشی، فقط برای یکی می تونی این ارز رو بگیری.
• اقامت: اگه مقیم خارج از ایران باشی، این ارز بهت تعلق نمی گیره.
• نوع گذرنامه: افرادی که گذرنامه خدمت یا سیاسی دارن، مشمول دریافت ارز مسافرتی نیستن.

مدارک لازم برای گرفتن ارز مسافرتی: چی ببرم چی نبرم؟

اگه همه شرایط بالا رو داری، حالا نوبت مدارکه. برای اینکه کارت گیر نکنه و رفت و برگشت الکی نداشته باشی، این مدارک رو آماده کن:

• کارت ملی: هم اصلش و هم یه کپی ازش رو باید داشته باشی.
• گذرنامه: اصل و کپی گذرنامه ای که حداقل 6 ماه اعتبار داره.
• بلیط هواپیما: بلیط پرواز خارجی رو حتماً باید داشته باشی و معمولاً مهر آژانس هواپیمایی روش باشه. این مهم ترین مدرکه که ثابت می کنه واقعاً داری می ری سفر.
• ویزا (اگه نیاز باشه): برای بعضی کشورها لازمه که ویزا داشته باشی. اگه مقصدت ویزا می خواد، اصل و کپی ویزات هم لازمه.
• رسید پرداخت عوارض خروج: فیش پرداخت عوارض خروج رو هم باید همراهت داشته باشی.

چطور ارز مسافرتی بگیریم؟ گام به گام تا فرودگاه!

حالا رسیدیم به بخش هیجان انگیز ماجرا! چطور این ارز رو بگیریم؟ این روزها روش آنلاین خیلی رایج شده و کار رو راحت کرده. روش حضوری هم قبلاً بود ولی الان خیلی کم شده یا اصلاً دیگه کاربرد نداره، ولی برای اطلاعات عمومی بهش اشاره می کنم.

راه آنلاین (اپلیکیشن بله): دیگه نیاز نیست بری بانک!

این روش جدید و پرطرفداره که دیگه نیاز نیست حضوری بری بانک و توی صف وایسی. همه کارها رو با گوشی انجام میدی:

1. اپلیکیشن بله رو نصب کن: اگه نداری، از بازار یا اپ استور دانلودش کن.
2. ورود به بخش خدمات: توی اپلیکیشن بله، پایین صفحه، گزینه خدمات رو انتخاب کن.
3. خدمات بانکی و ارز مسافرتی: حالا برو توی خدمات بانکی و بعدش ارز مسافرتی رو انتخاب کن.
4. تکمیل اطلاعات: مشخصات فردی، اطلاعات پروازت (تاریخ، فرودگاه مبدأ و کشور مقصد) رو دقیق وارد کن. حواست باشه شماره موبایلی که اینجا وارد می کنی باید با شماره ای که باهاش توی بله ثبت نام کردی یکی باشه.
5. پرداخت: مبلغ ریالی معادل ارز درخواستی رو از طریق درگاه پرداخت، واریز کن.
6. دریافت شناسه فروش: بعد از پرداخت موفق، یه شناسه 10 رقمی برات پیامک میشه. این شناسه رو مثل جونت نگه دار، چون برای دریافت ارز توی فرودگاه بهش نیاز داری.
7. تحویل ارز در فرودگاه: روز پرواز، بعد از اینکه از گیت خروج رد شدی و مهر خروج توی گذرنامه ات خورد، می تونی بری سراغ خودپردازهای بانک ملی که توی سالن های خروجی فرودگاه ها هستن.
8. گرفتن ارز از خودپرداز: توی خودپرداز، گزینه ارز مسافرتی رو انتخاب کن، کد ملی و شناسه فروش رو وارد کن و نوع سفرت رو مشخص کن. بعد از تایید، دستگاه اسکناس های دلار (یا گاهی یورو، بستگی به موجودی و مقصدت) رو بهت تحویل میده.

فقط یادت باشه، بهترین زمان برای اقدام، چند روز قبل از پروازه. نه خیلی زود که اگه سفرت کنسل شد دردسر داشته باشی، نه خیلی دیر که وقت کم بیاری یا سیستم قطع بشه.

روش حضوری (قدیمی تر ولی شاید هنوز بعضی جاها بشه!):

قبلاً بانک های عامل مشخصی (مثل بانک ملت) بودن که می تونستی حضوری بری و برای ارز مسافرتی اقدام کنی. توی این روش، باید همه مدارکت رو می بردی شعبه بانک، فرم پر می کردی و کارهای اداری رو انجام می دادی. بعد از این مراحل، یه کد رهگیری بهت می دادن که با همون می تونستی از دستگاه های خودپرداز فرودگاه ارز رو تحویل بگیری. این روش الان خیلی کم شده و تقریباً همه از طریق اپلیکیشن بله اقدام می کنن، اما اگه جایی دیدی هنوز هم بانک ها این سرویس رو دارن، باید بدونی که مراحلش شبیه به همین بود. خوبی روش حضوری قبلاً این بود که شاید می تونستی یورو هم بگیری، در حالی که بله معمولاً فقط دلار میده.

یادت باشه، ارز مسافرتی فقط برای یک بار در سال مالی (یعنی از اول فروردین تا آخر اسفند) به هر کد ملی تعلق می گیره و برای سفرهای هواییه. پس اگه امسال گرفتی، برای سفر بعدی باید تا سال بعد صبر کنی یا از بازار آزاد ارز تهیه کنی.

نکته های طلایی درباره ارز مسافرتی: از دستش نده!

چند تا نکته هست که اگه رعایت کنی، کارت راحت تر پیش میره و به مشکل نمی خوری:

• زمان اقدام: سعی کن حداقل 3 تا 7 روز قبل از پروازت برای درخواست ارز مسافرتی اقدام کنی. دقیقه نود ممکنه سیستم شلوغ باشه یا مشکلی پیش بیاد.
• ابطال درخواست: اگه خدایی نکرده سفرت کنسل شد، معمولاً تا 10 روز بعد از ثبت درخواست فرصت داری که به یکی از شعب ارزی بانک ملی مراجعه کنی و درخواستت رو باطل کنی. اگه این کار رو نکنی، سهمیه سالت می سوزه!
• حضور شخص متقاضی: برای دریافت ارز از خودپردازهای فرودگاه، حتماً خودت باید باشی. یعنی نمی تونی بگی بابام میره برام بگیره. هر کد ملی، فقط خودش می تونه ارز خودش رو تحویل بگیره.
• نوع ارز: معمولاً ارزی که به عنوان ارز مسافرتی تحویل میدن، دلاره. اگه مقصدت یورو می خواد، باید خودت توی صرافی تبدیل کنی یا اینکه توی اون روش حضوری کمیاب دنبال یورو بگردی.
• سفر زمینی: دوباره تاکید می کنم، ارز مسافرتی به سفر زمینی تعلق نمی گیره.
• کودکان و نوجوانان: به افراد زیر 18 سال ارز مسافرتی داده نمیشه. اگه با بچه سفر می کنی، برای اون سهمیه ای نیست.

ارز سهمیه ای (یا همون دولتی با کارت ملی) چیه؟ سهمیه سالانه همه!

حالا بریم سراغ ارز سهمیه ای که خیلی ها به اسم ارز دولتی با کارت ملی می شناسنش. این ارز با ارز مسافرتی فرق می کنه، چون برای گرفتنش نیاز نیست حتماً بری سفر خارجی. در واقع، این یه جور سهمیه سالانه ارزیه که بانک مرکزی به هر کد ملی بالای 18 سال، با هدف تأمین نیازهای عمومی و کنترل بازار ارز، اختصاص داده.

ارز سهمیه ای (دولتی با کارت ملی) یعنی چی؟

ارز سهمیه ای یا همون ارز دولتی با کارت ملی، یه مقدار ارز مشخصه که هر سال، با نرخ دولتی (که معمولاً از نرخ بازار آزاد خیلی پایین تره)، به افراد بالای 18 سال تعلق می گیره. هدفش اینه که مردم بتونن بخشی از نیازهای ارزی خودشون رو (مثلاً برای خرید آنلاین از سایت های خارجی، نگهداری ارز، یا حتی سرمایه گذاری) با قیمت مناسب تأمین کنن، بدون اینکه لازم باشه مدرکی دال بر سفر خارجی ارائه بدن. این ارز با سایر ارزهای دولتی مثل ارز مبادله ای که برای واردات کالا تخصیص پیدا می کنه، فرق داره.

سقف و میزان ارز سهمیه ای برای 1403/1404 چقدره؟ (عددش بیشتره!)

سقف ارز سهمیه ای که می تونی توی یک سال مالی بگیری، معمولاً بیشتر از ارز مسافرتیه. برای سال 1403 و 1404، این سقف 2000 یورو یا 2100 دلار برای هر کد ملی تعیین شده. این یعنی اگه هیچ سفری هم نداشته باشی، باز هم می تونی این مقدار ارز رو با نرخ دولتی بگیری. این یه فرصت عالیه، چون می تونی مقدار قابل توجهی ارز رو با قیمت کمتر از بازار آزاد تهیه کنی.

شرایط دریافت ارز سهمیه ای (دولتی با کارت ملی): کی می تونه بگیره؟

شرایط دریافت ارز سهمیه ای ساده تر از ارز مسافرتیه و بیشتر افراد می تونن برای گرفتنش اقدام کنن:

• سن: باید حداقل 18 سالت باشه.
• تابعیت: باید تابعیت ایرانی داشته باشی.
• سفر: اصلاً نیازی به بلیط هواپیما، ویزا یا مدرک سفر نداری! همین که ایرانی باشی و 18 سالت تموم شده باشه کافیه.
• تعداد دفعات: مثل ارز مسافرتی، این ارز هم سالی یک بار (در هر سال مالی) به هر کد ملی تعلق می گیره.

مدارک لازم برای ارز سهمیه ای: فقط کارت ملی؟

بله، برای ارز سهمیه ای کار خیلی راحت تره. مدارک خاصی نیاز نداری، فقط:

• کارت ملی: اصل کارت ملی (برای احراز هویت)
• شماره حساب بانکی: یه شماره حساب بانکی به نام خودت در بانک ملی. (اینجا فقط بانک ملی کارتو راه میندازه)

چطور ارز سهمیه ای بگیریم؟ مراحلش یه کم فرق داره!

برخلاف ارز مسافرتی که بیشتر آنلاین شده، دریافت ارز سهمیه ای هنوز هم مراحل حضوری خاص خودش رو داره:

1. افتتاح حساب در بانک ملی: اگه توی بانک ملی حساب نداری، اول باید یه حساب عادی (ریالی) توی یکی از شعبه های بانک ملی باز کنی.
2. ایجاد حساب ارزی: بعد از اینکه حساب ریالی ات رو باز کردی، باید یه حساب ارزی هم توی همون بانک ملی ایجاد کنی. این کار رو می تونی هم حضوری تو شعبه انجام بدی و هم از طریق سامانه بام بانک ملی. حواست باشه که باید نوع ارزی که می خوای رو انتخاب کنی (دلار یا یورو).
3. مراجعه به صرافی های مجاز: حالا با کارت ملی، شماره حساب ارزی بانک ملی و کارت عابربانک (که به همون حساب ریالی بانک ملیت وصله) باید به یکی از صرافی های مجاز بانک مرکزی مراجعه کنی. لیست این صرافی ها رو معمولاً بانک مرکزی اعلام می کنه یا می تونی از بانک ملی بپرسی.
4. پرداخت معادل ریالی و کارمزد: توی صرافی، معادل ریالی ارز سهمیه ای که می خوای (مثلاً 2000 یورو یا 2100 دلار) رو پرداخت می کنی. همچنین یه مبلغی رو هم به عنوان کارمزد صرافی (معمولاً یه مبلغ ثابت مثل 80 هزار تومان) باید بدی.
5. واریز به حساب ارزی و زمان تحویل: صرافی بعد از پرداخت، حواله ارز رو به حساب ارزی که توی بانک ملی باز کردی، واریز می کنه. اما این ارز بلافاصله به صورت اسکناس بهت داده نمیشه. معمولاً بعد از حدود 7 روز کاری، می تونی بری شعبه بانک ملی و اسکناس ارز رو تحویل بگیری.
6. قانون مسدود شدن بخشی از ارز: یه نکته مهم اینه که از این ارز سهمیه ای، یه مبلغ مشخص (مثلاً 100 دلار یا یورو) به مدت 6 ماه توی حساب ارزی ات مسدود میشه و نمی تونی برداشتش کنی. بعد از 6 ماه، این مبلغ آزاد میشه و می تونی برداری.

این مراحل رو دقیقاً باید طی کنی تا بتونی ارز سهمیه ای رو با نرخ دولتی بگیری. عجله نکن و همه مراحل رو درست انجام بده.

نکته های مهم درباره ارز سهمیه ای: حواست باشه!

مثل ارز مسافرتی، ارز سهمیه ای هم یه سری ریزه کاری ها داره که باید بهشون دقت کنی:

• فقط از طریق بانک ملی: بر خلاف ارز مسافرتی که اپلیکیشن بله کار رو راحت کرده، برای ارز سهمیه ای تقریباً فقط از طریق بانک ملی و صرافی های مجاز مرتبط با اون می تونی اقدام کنی.
• موجودی ارز: ممکنه توی شعبه ای که میری، نوع خاصی از ارز (مثلاً فقط دلار یا فقط یورو) موجود باشه. اگه حتماً نوع خاصی از ارز رو می خوای، قبلش از موجودی شعبه خبر بگیر.
• کارمزد ثابت: مبلغ کارمزد صرافی معمولاً ثابته و ربطی به مقدار ارزی که می گیری نداره. چه 100 دلار بگیری چه 2000 دلار، همون مبلغ کارمزد رو باید پرداخت کنی.
• حضور شخص متقاضی: برای باز کردن حساب ارزی و انجام مراحل صرافی، خودت باید حضور داشته باشی. نماینده یا کس دیگه نمی تونه به جای تو این کار رو انجام بده.
• محدودیت زمانی برداشت: یادت باشه که ارز توی حساب ارزی ات بعد از 7 روز کاری قابل برداشته، پس اگه عجله داری، این موضوع رو در نظر بگیر.

تفاوت اصلی ارز مسافرتی و ارز سهمیه ای: جدول مقایسه گویای همه چیز!

تا اینجا حسابی راجع به هر کدوم از این ارزها حرف زدیم. حالا وقتشه که این دو تا رو بذاریم کنار هم و ببینیم تفاوت ارز مسافرتی و ارز سهمیه ای دقیقاً کجاست. این جدول کمکت می کنه یه نگاه کلی به همه چیز داشته باشی و راحت تر تصمیم بگیری.

ویژگی	ارز مسافرتی	ارز سهمیه ای (دولتی با کارت ملی)
هدف اصلی	کاهش هزینه های سفر خارجی (فقط هوایی)	تأمین نیاز ارزی عمومی، کنترل بازار (بدون نیاز به سفر)
مقدار سهمیه سالانه (1403/1404)	معمولاً 500 دلار/یورو	2000 یورو یا 2100 دلار
نیاز به سفر	بله، حتماً پرواز هوایی	خیر، نیازی به سفر نیست
مدارک لازم	کارت ملی، گذرنامه، بلیط هواپیما، ویزا (در صورت نیاز)، رسید عوارض خروج	کارت ملی، شماره حساب بانک ملی
نحوه درخواست	بیشتر آنلاین (اپلیکیشن بله)	حضوری (بانک ملی و صرافی های مجاز)
محل تحویل ارز	خودپردازهای فرودگاه (بعد از گیت خروج)	شعب بانک ملی (بعد از 7 روز کاری)
نوع ارز دریافتی	غالباً دلار (گاهی یورو)	دلار یا یورو (بسته به موجودی بانک)
مسدود شدن بخشی از ارز	خیر	بله (100 دلار/یورو برای 6 ماه)
تعداد دفعات در سال	یک بار	یک بار
محدودیت سنی	بالای 18 سال	بالای 18 سال
تعلق به سفر زمینی	خیر	بله (نیازی به سفر نیست)

تحلیل تفاوت ها: چرا این همه فرق دارن؟

حالا که جدول رو دیدی، می تونی بفهمی که این دو تا ارز با اینکه هردو دولتی محسوب میشن، اما دو تا مسیر کاملاً جداگانه دارن. ارز مسافرتی مثل یه بسته تشویقی برای مسافرای هواییه که بتونن با خیال راحت تر برن و برگردن. مقدارش کمتره چون فقط برای جبران بخشی از هزینه های سفر در نظر گرفته شده و محل تحویلش هم توی فرودگاهه که خب خیلی منطقیه. مدارکش هم چون باید سفرت رو ثابت کنی، بیشتره.

اما ارز سهمیه ای (دولتی با کارت ملی) یه چیز عمومیه. این ارز برای همه ایرانی هاست که بتونن سهمیه سالانه خودشون رو از ارز با نرخ دولتی بگیرن. برای همین، مقدارش بیشتره و نیازی به بلیط هواپیما یا ویزا نداره. مراحل دریافتش هم یه کم متفاوت تره و یه مدت هم بخشی از پولت توی حساب مسدود میشه. این مسدودی به خاطر اینه که از سفته بازی و خرید و فروش سریع ارز جلوگیری کنن و این ارز واقعاً به دست مصرف کننده واقعی برسه.

پس اگه می خوای سفر کنی، ارز مسافرتی گزینه ی اصلی توئه. اما اگه هدف صرفاً خرید ارز با نرخ پایین تره و سفر برات مطرح نیست، ارز سهمیه ای همون چیزیه که دنبالشی. هر کدوم مزایا و دردسرهای خاص خودشون رو دارن که با دونستن تفاوت هاشون، می تونی بهترین تصمیم رو بگیری.

حالا کدوم ارز به درد شما می خوره؟ (راهنمای انتخاب دوستانه)

تا اینجا حسابی با جزئیات ارز مسافرتی و ارز سهمیه ای آشنا شدی. حالا سؤال اصلی اینه: کدوم یکی به درد تو می خوره؟ بیا چند تا سناریو رو با هم مرور کنیم تا راحت تر تصمیم بگیری.

اگه قصد سفر هوایی خارج از کشور دارید…

اگه بلیت پرواز خارجی داری و قراره با هواپیما سفر کنی، قطعاً ارز مسافرتی گزینه اول و اصلی توئه. این ارز مخصوص تو طراحی شده و می تونی بخش قابل توجهی از هزینه های سفرت رو پوشش بدی. فقط یادت باشه که باید همه مدارک سفر (مثل بلیط و گذرنامه معتبر) رو داشته باشی و از طریق اپلیکیشن بله اقدام کنی. اینجوری توی فرودگاه ارزت رو تحویل می گیری و کارت راحت تر راه میفته. البته می تونی ارز سهمیه ای رو هم بگیری، اما خب اون نیاز به صبر بیشتر و طی کردن مراحل بانکی داره و جای تحویلش هم فرودگاه نیست.

اگه سفر نمی رید یا سفرتون زمینیه و فقط ارز می خواید…

اگه اهل سفر خارجی نیستی، یا مثلاً قصد سفر زمینی به یکی از کشورهای همسایه رو داری (که ارز مسافرتی بهش تعلق نمی گیره)، و فقط می خوای یه مقدار ارز با نرخ دولتی برای نیازهای شخصی یا حتی نگهداری داشته باشی، ارز سهمیه ای (دولتی با کارت ملی) دقیقاً چیزیه که دنبالشی. این ارز رو هر سال می تونی با کارت ملیت از بانک ملی و صرافی های مجاز بگیری. مقدارش هم بیشتره (2000 یورو یا 2100 دلار) و نیازی به مدرک سفر نداری. فقط باید مراحل بانکی و صرافی رو طی کنی و حواست به اون 100 دلاری که برای 6 ماه مسدود میشه، باشه.

اگه دانشجو هستید یا شرایط خاصی دارید…

اگه دانشجو خارج از کشور هستی یا شرایط خاص دیگه ای داری (مثل بیماری که نیاز به درمان در خارج داره)، معمولاً بانک مرکزی برای این افراد هم ارزهای دانشجویی یا درمانی خاصی رو در نظر می گیره که شرایط و سقف های متفاوتی دارن. این ارزها معمولاً مقدارشون بیشتره و بر اساس نیاز و با ارائه مدارک خاص مثل گواهی اشتغال به تحصیل یا مدارک پزشکی، بهت تعلق می گیره. این نوع ارزها با ارز مسافرتی و ارز سهمیه ای عمومی فرق دارن و باید بخشنامه های مربوط به خودشون رو از سایت بانک مرکزی یا بانک های عامل بررسی کنی.

قبل از اقدام، این نکته ها رو یادت باشه!

باز هم تاکید می کنم، قوانین ارزی توی ایران ممکنه زود به زود عوض بشه. پس قبل از اینکه هر کاری بکنی و وقت و پولت رو بذاری، حتماً آخرین بخشنامه ها و اطلاعیه ها رو از منابع رسمی مثل سایت بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران چک کن. می تونی به نزدیک ترین شعبه بانک ملی هم مراجعه کنی و ازشون راهنمایی بگیری. اطلاعات توی این مقاله بر اساس آخرین قوانین موجود تا زمان نگارش هست، ولی همیشه احتیاط شرط عقله!

در نهایت، انتخاب بین ارز مسافرتی و ارز سهمیه ای کاملاً بستگی به نیاز و شرایط خودت داره. هر کدوم یه فرصت طلایی برای صرفه جویی در هزینه ها هستن، به شرط اینکه با چشم باز و اطلاعات کامل وارد عمل بشی. امیدوارم این راهنما حسابی به دردت خورده باشه و بتونی بهترین تصمیم رو برای نیازهای ارزی خودت بگیری.