رئیسی کیا: باور مسئولان به ورزش حرفه ای چیزی بیشتر از تفریح نیست/۳۱ استان داریم و ۳۱ ورزشگاه استاندارد نداریم

برای اصلاح ورزشگاه ها باید مثل سرخابی ها به بخش خصوصی واگذار شوند

صادق رئیسی کیا در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری لاکو درباره بحران ایجاد شده در فوتبال ایران به دنبال افت کیفی ورزشگاه های کشور اظهار کرد: چیزی به عنوان تفکر باور و سازوکار ورزش حرفه ای در نگاه و اعتقاد مسئولان کشورمان نداریم. ورزش حرفه ای یک صنعت مکانیسم و ظرفیت برای ارتقا و انسجام ملی است و می تواند چهره عالی و کارآمد از نظام سیاسی و اداری و حکمرانی کشور است اما باور مسئولان به ورزش حرفه ای چیزی بیشتر از تفریح و سرگرمی نیست. اصلاح الگوی مصرف و استفاده بهینه در راستای یکپارچگی ملت با ورزش حرفه ای میسر می شود. در دنیا آنهایی که به ورزش حرفه ای اهمیت می دهند به خوبی از ظرفیت های آن بهره برداری می کنند.

اصلاح ورزش حرفه ای تغییر ذهنیت مسئولان را می طلبد

وی ادامه داد: لیگ های ورزشی در دنیا بخشی از نظام حکمرانی برای بهبود حاکمیت و مردم است. همان طور که نظام مالیاتی برای بهبود اوضاع اقتصادی کمک می کند تا متکی به درآمد نفتی نباشیم حمایت از شرکت های دانش بنیان کمک به صادرات می کند ورزش حرفه ای هم ظرفیت های بسیار زیادی دارد. در ایران چون توجه نکردند از این ورزش ضربه هم خوردیم. تصویر ورزشگاه بصره عراق را در کنار ورزشگاه فولادشهر اصفهان قرار می دهند و این موضوع به اعتبار بین المللی ما لطمه می زند. اصلاح ورزش حرفه ای تغییر ذهنیت مسئولان را می طلبد و ناگزیر به گفتن اشکالات هستیم. اشکالاتی که رفع آن به بهبود اوضاع جامعه کمک بزرگی می کند.

راه درآمدزایی باشگاه باز شود

کارشناس حقوقی افزود: نظام مالکیت و مدیریت ورزشگاه ها را از باشگاه ها جدا کردیم. کاری آماتوری و اینکه چه معنی دارد مالکیت ورزشگاه ها با دولت باشد. درآمد باشگاهی که میزبان است چگونه تحصیل می شود؟ مالکیت ورزشگاه در اختیار باشگاه باشد درآمد های مسابقه هم نصیب باشگاه می شود. تمام درآمد ها اعم از بلیت فروشی پارکینگ فروش تمامی البسه و لوازم باشگاه در فروشگاه های دایر در ورزشگاه و … به باشگاه می رسد. چنین شرایطی باشگاه را ملزم می کند تا زمین چمن با کیفیت داشته باشد که اگر نداشته باشد رسانه ها انتقاد شدید می کنند. یکی از مصداق های باور حرفه ای نداشتن مسئولان ورزش نظام دقیقاً همین است. راه درآمدزایی باشگاه باز شود انتظارات روز دنیای ورزش حرفه ای را از باشگاه بخواهند. نگاه غلط دارند باشگاه ها پشت در ورزشگاه ها مانده اند ورزشگاه هایی که زمین چمن ندارند. درآمد های روز مسابقه که به جای خود بماند چون باشگاه ورزشگاه ندارد که به فکر درآمد بیفتد.

۳۱ استان داریم و ۳۱ ورزشگاه استاندارد نداریم

وی خاطرنشان کرد: چرا استقلال و پرسپولیس ورزشگاه ندارند؟ ورزشگاه های کاظمی و امام رضای تهران کمپ تمرین است که به این دو باشگاه داده اند. ۳۱ استان داریم و ۳۱ ورزشگاه استاندارد نداریم. اگر اصلاح ورزشگاه ها را می خواهیم باید همان طور که مالکیت استقلال و پرسپولیس واگذار شد اماکن ورزشی هم به بخش خصوصی واگذار شوند تا بتوانند باشگاه ها در اندازه ورزش حرفه ای عمل کنند. در بسیاری رشته ها لیگ حرفه ای نداریم آنهایی که دارند هم اجزای ورزش حرفه ای ندارند. مولفه های بسیار زیادی باید به هم پیوسته باشد تا ورزش حرفه ای را معنی کند. پراکندگی در بخش های مختلف ورزش حرفه ای از هم گسیختگی به همراه دارد. بخش سوم هم به مدیران برمی گردد. اگر تمام منابع مالی از جمله حق پخش هم به مدیران داده می شد با آن بازیکن گران تر می خریدند. مربی مطرح خارجی جذب می کردند. نمی آمدند که کیفیت چمن ورزشگاهی را که تیمشان در آن بازی دارد بهبود بخشند.

آکادمی ملی و باشگاه ها تولید استعداد ندارند 

مدیرعامل سابق باشگاه راه آهن یادآور شد: مدیران باشگاه ها که نمی آیند ایراد های ورزشگاه را برطرف کنند به تیم های پایه رسیدگی کنند و شرایطی فراهم کنند که استعدادیابی و استعدادپروری در باشگاه رونق پیدا کند. پس بودجه بالا هم بدون مدیران حرفه ای معنایی ندارد. وزارت ورزش باید مدیران را تنظیم کند و با نظارت خود خود عاملی را افزایش مدیران مجرب و متخصص ورزشی شود. تربیت مدیران حرفه ای صورت گیرد تا طرف فکر نکند روی صندلی مدیریت که نشسته بمب نقل و انتقالات بترکاند. میلیارد میلیارد هم که بودجه بالا برود فقط هزینه آن را بالا برده اند کیفیت آن اصلاح نمی شود. ضمن اینکه ورزشگاه ها غیراستاندارد باقی ماندند استعدادیابی و استعدادپروری هم نشده است. نظام استعدادیابی نداریم آکادمی ملی و باشگاه ها تولید استعداد ندارند و در نهایت تیم ملی هم تغییر نسل نمی دهد.

کار بازیکن ملی درخشیدن با پیراهن ملی است

وی درباره فرهنگ هواداری در فوتبال ایران و توهین تماشاگران به سرمربی و ملی پوشان اظهار کرد: شکافی بین مردم و تیم ملی ایجاد شده تماشاگران تیفوسی هم هستند که وقتی برنده باشید حمایت می کنند و اگر انتظارات آنها فراهم نشود حتی در صورت برد هم علیه تیم ملی قرار می گیرند و شعار های مرده باد و زنده باد حیا کن رها کن لقلقه زبان آنهاست. طبیعتا جزء هیجانات ورزش است و قابل نفی نیست. البته تحت هیچ شرایطی بی حرمتی و توهین قابل تأیید نیست. قطعاً شعار های زننده به روح و روان همه خراش وارد می کند. اما شکاف بین مردم و تیم ملی چگونه ایجاد می شود؟ بازیکنانی که رفتارهای سیاسی از خود بروز می دهند یا برای تغییر اسکوچیچ و آمدن کی روش اقداماتی می کنند که در حیطه وظایف آنها نیست یا حتی بالاتر از تغییر سرمربی به دنبال تغییر رئیس فدراسیون می روند برای عامه مردم مردود است چون کار بازیکن ملی درخشیدن با پیراهن ملی برابر حریفان است. 

بازیکن و مربی پا را فراتر از جایگاه خود نگذارند

رئیسی کیا تصریح کرد: بازیکن ملی که نباید به دنبال کار های سیاسی در راستای تغییر رئیس فدراسیون سرمربی تیم ملی برود. همه ما نگاه و تفکر سیاسی داریم و ما را به این سمت برده اند. شئون حرفه ای بازیکن را وادار می کند به دنبال سیاست نباشد و وظایف ملی ورزشی خود را دنبال کند. بازیکن که نباید جریان سیاسی بسازد یا به جریان سیاسی دامن بزند. بازیکن در فضای مجازی نباید به دنبال تعیین اعضای هیئت رئیسه باشد چون دنبال کننده زیادی دارد. بازیکن یک روز تاوان رفتار خود را می دهد. بخشی از نارضایتی به این موضوع برمی گردد بخش بعدی در زمان انعقاد قرارداد های چندین و چند میلیاردی است که به نام استقلال و پرسپولیس و … گره زده می شود. جایگاه بازیکن و مربی مشخص است و نباید پا را فراتر گذاشت. وقتی بازیکن ۲۰ میلیاردی و بالاتر از این مبلغ در حد یک میلیاردی هم در زمین بازی نمی کند شکاف میان مردم و بازیکنان ایجاد می شود.

جنجال و طعنه به سکو های ورزشگاه ها کشیده می شود

وی خاطرنشان کرد: صدای تماشاگر در می آید چون درآمد و فرصت با هزینه تناسب دارند. تماشاگران بازیکنان حرفه ای را در لیگ های معتبر اروپا و اخیراً در لیگ عربستان می بینند. تماشاگران مقایسه می کنند و استاندارد های بازیکنان حرفه ای را می بینند اما آن را در ایران حس نمی کنند. کم کاری و فاصله عیان با دنیا را نمی توان با مصاحبه و فریبکاری از بین برد. از طرفی فضای اخلاقی را در ورزش نمی بینیم. مربی علیه مدیریت و مدیریت علیه مربی مصاحبه نکنند. بازیکن بر ضد باشگاه و مربی حرف نزند و باشگاه بر ضد بازیکن چیزی نگوید. جنجال و طعنه به سکو های ورزشگاه ها کشیده می شود. کری خوانی و رجزخوانی با توهین و بی احترامی متفاوت است. بازیکن و مربی که جنجال برای باشگاه درست می کنند به تماشاگران و هواداران پیام می دهند شما هم می توانید برای ما جنجال درست کنید. بازیکن مربی و مدیر باید به هنجار ها و اخلاقیات مقید باشند. برد و باخت در ورزش وجود دارد اما نوع برخورد با آن متفاوت است. هر چه قدر هم به جام جهانی برویم نگاه حرفه ای نداشته باشیم به نتیجه نمی رسیم. با این کیفیت اگر در اروپا بودیم به جام جهانی هم نمی رفتیم حالا که در آسیا هستیم از صعود به جام جهانی بهره ببریم و بدانیم ایتالیا و انگلیس به جام جهانی نرفتند اما در ردیف معتبرترین لیگ های دنیا هستند چون لیگ از جام جهانی رفتن خروجی بهتری دارد.