رمان «خار و میخک» نوشته شهید یحیی سنوار منتشر می شود

به گزارش خبرگزاری لاکو کتاب «خار و میخک» نوشته شهید یحیی سنوار به همت مرکز هنری رسانه ای سلوک و به قلم هانیه کمری به فارسی ترجمه شده و قرار است که به زودی توسط انتشارات سوره لاکو روانه بازار نشر شود. همچنین بریده هایی از این کتاب در شماره پیش روی مجله «سوره» به چاپ خواهد رسید.

رمان «خار و میخک» که شرح زندگی فردی به نام احمد است توسط شهید یحیی سنوار در طول دوران اسارت خود در زندان بئرالسبع رژیم صهیونیستی و به زبان عبری نوشته شده و به توصیف زندگی فلسطینی ها می پردازد.

«خار» در این کتاب نماد دردها سختی ها و مشکلات است و «میخک» به عنوان نمادی برای شادی ها و موفقیت ها است و سنوار با به کارگیری این نمادها توانسته ابعاد مختلف زندگی سیاسی اجتماعی فرهنگی و مبارزاتی فلسطینی ها را به تصویر بکشد.

به همین دلیل است که یحیی سنوار در مقدمه «خار و میخک» به کار بردن عناصر خیال در این کتاب را صرفاً برای تحقق ویژگی های روایی می داند و می نویسد: «هر چیز دیگری در این کتاب کاملا واقعی است؛ یا آن را زیسته ام و یا بسیاری از این رویداد ها را از زبان کسانی که خود و خانواده ها و همسایگانشان در طول دهه ها در سرزمین عزیز فلسطین تجربه کرده اند شنیده ام و دیده ام.»

با انتشار کتاب «خار و میخک» این کتاب در سایت آمازون به فروش می رود که پس از مشاهده استقبال از فروش این کتاب با فشار صهیونیست ها فروش آن در آمازون متوقف می شود.

در بخشی از کتاب «خار و میخک» آمده: در گوشه ای چندنفری از همسایگان مان نشسته بودند چای می نوشیدند بعضی ها سیگار می گیراندند و دود می کردند و از دل مشغولی ها و نگرانی هایشان می گفتند. آنها از عزت و کرامتی که نیرو های مقاومت از زیر لگد اشغالگران بیرونش کشیده بودند احساس افتخار می کردند و از فردا های نامعلوم می ترسیدند. آیا وضعیت به همین شکل باقی می ماند؟ آیا نیرو های اشغالگر به اردوگاه حمله های سنگین تری نمی کنند؟ یا خشمشان را روی سر مردم بیچاره بمباران نمی کنند و اردوگاه را با ساکنانش یکجا نمی سوزانند؟ حرف ها متفاوت بود اما نظر غالب بر این بود که باید به میدان آمد و هر کسی به نوعی می گفت دیگر چه چیزی برای از دست دادن داریم؟ فقط خانه ای آن هم زیر ساطور دشمن پس چرا باید بترسیم؟ اینگونه صحبت ها همیشه در یک نقطه به پایان می رسید: «آره والا… یک دقیقه با عزت و کرامت زندگی کنیم بهتره تا هزار سال زیر تیغ نیرو های اشغالگر.»