فروش انواع منابع تحت فشار با بهترین کیفیت و قیمت

سیستم های آبرسانی مدرن در ساختمان ها چه مسکونی و چه تجاری یا صنعتی برای عملکرد بهینه و پایدار به اجزای مختلفی متکی هستند. در میان این اجزا منابع تحت فشار نقشی حیاتی اما غالباً نادیده گرفته شده ایفا می کنند. این مخازن بیش از یک تانک ذخیره ساده قلب تپنده سیستم های پمپاژ آب هستند که فشار مطلوب شبکه را حفظ کرده از کارکرد مداوم و فرسایشی پمپ ها جلوگیری می کنند و تجربه مصرف آب را برای ساکنین یا کاربران بهبود می بخشند. انتخاب نصب و نگهداری صحیح این منابع تأثیر مستقیمی بر کارایی طول عمر و هزینه های بهره برداری کل سیستم آبرسانی دارد.

چرا سیستم های آبرسانی به منابع تحت فشار نیاز دارند؟

عملکرد یک پمپ آبرسانی بدون منبع تحت فشار شبیه به رانندگی در ترافیک سنگین با پدال گاز صفر و یک است؛ دائماً روشن و خاموش می شود. هر بار که شیری باز می شود پمپ استارت می زند و با بستن شیر بلافاصله خاموش می شود. این سیکل های کاری کوتاه و مکرر (Short Cycling) چند پیامد منفی به دنبال دارد :

1. افزایش استهلاک پمپ : استارت های مکرر بیشترین تنش الکتریکی و مکانیکی را به موتور و اجزای پمپ وارد می کند و عمر مفید آن را به شدت کاهش می دهد.
2. افزایش مصرف انرژی : هر بار راه اندازی پمپ جریان هجومی بالایی می کشد که مصرف برق را بالا می برد.
3. نوسانات فشار آب : کاربر با افت و خیزهای ناگهانی فشار در شبکه مواجه می شود که ناخوشایند است.
4. ایجاد ضربه قوچ (Water Hammer) : خاموش شدن ناگهانی پمپ می تواند امواج فشار مخربی در لوله ها ایجاد کند که به اتصالات شیرآلات و سایر تجهیزات آسیب می زند.

منبع تحت فشار با ذخیره حجم مشخصی از آب تحت فشار هوا (یا گاز بی اثر مانند نیتروژن) به عنوان یک بافر یا میراکننده عمل می کند. هنگامی که مصرف آب کم است (مثلاً باز شدن یک شیر کوچک) آب ذخیره شده در منبع نیاز شبکه را تأمین می کند و پمپ روشن نمی شود. تنها زمانی که فشار سیستم به دلیل مصرف آب از فشار قطع (Cut-out Pressure) به فشار وصل (Cut-in Pressure) کاهش یابد پمپ استارت زده و علاوه بر تأمین نیاز لحظه ای منبع را نیز دوباره شارژ می کند. این فرآیند تعداد دفعات روشن و خاموش شدن پمپ را به طرز چشمگیری کاهش داده و مشکلات فوق را مرتفع می سازد.

انواع متداول منابع تحت فشار : یک مقایسه فنی

منابع تحت فشار عمدتاً در سه نوع اصلی در بازار یافت می شوند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند :

منابع دیافراگمی (Diaphragm Tanks)

در این نوع یک دیافراگم لاستیکی یا پلیمری انعطاف پذیر فضای داخلی منبع را به دو بخش مجزا تقسیم می کند : بخش حاوی آب و بخش حاوی هوای فشرده (پیش شارژ). دیافراگم معمولاً از جنس بوتیل (Butyl) یا EPDM ساخته می شود که برای مصارف آب شرب مورد تأیید هستند (دارای گواهینامه هایی مانند NSF/ANSI ۶۱).

نحوه کار : با ورود آب به منبع دیافراگم منبسط شده و هوای پشت آن را فشرده تر می کند. با مصرف آب فشار هوا دیافراگم را به سمت داخل رانده و آب را به سیستم تزریق می کند.

مزایا :

• جداسازی کامل آب و هوا : از حل شدن هوا در آب و نیاز به شارژ مجدد مکرر هوا جلوگیری می کند.
• کاهش احتمال خوردگی داخلی : تماس مستقیم آب با جداره فلزی مخزن به حداقل می رسد (اگرچه پوشش داخلی مناسب همچنان ضروری است).
• نگهداری کمتر : به دلیل عدم نیاز به تنظیم مکرر فشار هوا نگهداری آسان تری دارند.

معایب :

• دیافراگم غیرقابل تعویض (در اکثر مدل ها) : در صورت پارگی یا خرابی دیافراگم کل منبع باید تعویض شود.
• حجم مفید (Drawdown) نسبتاً کمتر : به دلیل محدودیت حرکت دیافراگم حجم آبی که در هر سیکل کاری تحویل می دهند (نسبت به حجم کل) ممکن است کمی کمتر از انواع تیوپی باشد.

[پیشنهاد تصویر : شماتیک نحوه عملکرد منبع دیافراگمی در حالت پر و خالی]

منابع تیوپی (Bladder Tanks)

ساختار این منابع شبیه به نوع دیافراگمی است با این تفاوت که به جای یک دیافراگم صفحه ای از یک تیوپ یا کیسه (Bladder) کامل استفاده می شود که آب درون آن قرار می گیرد. هوای فشرده فضای بین تیوپ و جداره داخلی مخزن را پر می کند. تیوپ نیز معمولاً از مواد مورد تأیید برای آب شرب ساخته می شود.

نحوه کار : آب وارد تیوپ شده و آن را منبسط می کند هوای اطراف فشرده می شود. با مصرف آب فشار هوا تیوپ را فشرده کرده و آب را خارج می کند.

مزایا :

• جداسازی کامل آب و هوا : مانند نوع دیافراگمی از مشکلات حل شدن هوا و نیاز به شارژ مکرر جلوگیری می کند.
• تیوپ قابل تعویض : بزرگترین مزیت این نوع امکان تعویض تیوپ در صورت خرابی است که هزینه تعمیر را نسبت به تعویض کل منبع کاهش می دهد.
• حجم مفید بالقوه بیشتر : طراحی تیوپ ممکن است امکان تخلیه آب بیشتری در هر سیکل را فراهم کند.
• حداقل تماس آب با بدنه فلزی : آب کاملاً درون تیوپ محصور است و با دیواره مخزن تماس ندارد (مگر در صورت پارگی تیوپ).

معایب :

• هزینه اولیه کمی بالاتر : ممکن است قیمت خرید اولیه آن ها کمی بیشتر از مدل های دیافراگمی باشد.
• پیچیدگی تعویض تیوپ : اگرچه تعویض تیوپ ممکن است اما نیاز به تخصص و باز کردن منبع دارد.
• احتمال ساییدگی تیوپ : حرکت مداوم تیوپ در داخل مخزن می تواند به مرور زمان باعث ساییدگی یا پارگی آن شود خصوصاً اگر نصب اولیه صحیح نباشد یا ذرات جامد وارد سیستم شوند.

[پیشنهاد تصویر : شماتیک نحوه عملکرد منبع تیوپی با تاکید بر تیوپ قابل تعویض]

منابع بدون دیافراگم/تیوپ (Plain Steel / Hydro-pneumatic Tanks)

این نوع که قدیمی تر و ساده تر است فاقد هرگونه جداکننده فیزیکی بین آب و هواست. آب مستقیماً وارد بخش پایینی مخزن شده و هوای موجود در بخش بالایی را فشرده می کند.

نحوه کار : آب و هوا در تماس مستقیم هستند. فشار هوا مستقیماً بر سطح آب اعمال می شود.

مزایا :

• ساختار ساده و قیمت اولیه پایین تر : به دلیل عدم وجود دیافراگم یا تیوپ ساختار ساده تر و معمولاً ارزان تری دارند.
• عدم وجود قطعه لاستیکی/پلیمری برای خرابی : نگرانی بابت پارگی دیافراگم یا تیوپ وجود ندارد.

معایب :

• جذب هوا توسط آب (Waterlogging) : به مرور زمان هوای فشرده در آب حل شده و از حجم بالشتک هوایی کاسته می شود. این پدیده که به آن آب زدگی (Waterlogging) می گویند باعث کاهش شدید حجم مفید منبع و افزایش تعداد استارت های پمپ می شود.
• نیاز به نگهداری و شارژ هوای مکرر : برای جبران هوای حل شده در آب لازم است به طور منظم (گاهی هر چند هفته یا ماه) هوای منبع تخلیه و دوباره شارژ شود یا از سیستم های تزریق هوای اتوماتیک (گران تر) استفاده گردد.
• احتمال بالای خوردگی داخلی : تماس دائمی آب و هوا با جداره داخلی مخزن پتانسیل خوردگی را به شدت افزایش می دهد مگر اینکه از پوشش های داخلی بسیار مقاوم استفاده شود.
• اندازه بزرگتر برای حجم مفید یکسان : به دلیل نیاز به حجم هوای اولیه بیشتر و پدیده آب زدگی معمولاً برای دستیابی به حجم مفید مشابه با انواع دیافراگمی یا تیوپی نیاز به مخزن بزرگ تری است.

[پیشنهاد نمودار : مقایسه نیاز به نگهداری (شارژ هوا) بین سه نوع منبع]

انتخاب سایز مناسب : فراتر از حجم اسمی

یکی از اشتباهات رایج در انتخاب منبع تحت فشار توجه صرف به حجم کل یا اسمی (Total Volume) آن است. پارامتر کلیدی و کاربردی حجم مفید یا حجم قابل تنظیم (Drawdown Volume) منبع است. حجم مفید مقدار آبی است که منبع بین یک سیکل خاموش و روشن شدن پمپ (یعنی بین فشار قطع و فشار وصل) می تواند به سیستم تحویل دهد.

حجم مفید به عوامل زیر بستگی دارد :

1. حجم کل منبع (Vt) : هرچه حجم کل بیشتر باشد پتانسیل حجم مفید نیز بیشتر است.
2. فشار پیش شارژ هوای منبع (Pprecharge) : فشاری که قبل از ورود آب به منبع در سمت هوای آن تنظیم می شود. این فشار باید کمی کمتر (معمولاً ۲ PSI یا ۰.۱۵ Bar) از فشار وصل پمپ (Pcut-in) تنظیم شود. تنظیم نادرست این فشار عملکرد منبع را مختل می کند.
3. فشار وصل پمپ (Pcut-in) : حداقل فشار سیستم که در آن پمپ روشن می شود.
4. فشار قطع پمپ (Pcut-out) : حداکثر فشار سیستم که در آن پمپ خاموش می شود.

محاسبه دقیق حجم مفید پیچیده است و به نوع منبع (دیافراگمی تیوپی ساده) نیز بستگی دارد اما یک اصل کلی وجود دارد : هرچه اختلاف بین فشار قطع و وصل پمپ (ΔP = Pcut-out – Pcut-in) بیشتر باشد و هرچه فشار پیش شارژ به فشار وصل نزدیک تر باشد حجم مفید نسبت به حجم کل کمتر خواهد بود.

هدف از سایزبندی صحیح دستیابی به حجم مفیدی است که :

• زمان کارکرد پمپ (Run Time) در هر سیکل را به حد مطلوبی (معمولاً حداقل ۱ تا ۲ دقیقه برای پمپ های شناور و کمی کمتر برای پمپ های سطحی) برساند تا از استهلاک آن جلوگیری شود.
• تعداد استارت های پمپ در ساعت (Cycles per Hour) را در محدوده مجاز توصیه شده توسط سازنده پمپ نگه دارد.

عوامل کلیدی در تعیین حجم مورد نیاز :

• حداکثر دبی پمپ (Pump Flow Rate) : پمپ های با دبی بالاتر به منابع بزرگتری نیاز دارند تا زمان کارکرد کافی را تأمین کنند.
• محدوده فشار کاری سیستم : تنظیمات Pcut-in و Pcut-out.
• حداقل زمان کارکرد مورد نیاز پمپ : طبق توصیه سازنده پمپ.

روش انتخاب سایز :

• استفاده از جداول و نرم افزارهای سازندگان : بهترین و دقیق ترین روش مراجعه به جداول یا نرم افزارهای ارائه شده توسط سازندگان معتبر منابع تحت فشار است که با وارد کردن پارامترهای پمپ و سیستم حجم مناسب را پیشنهاد می دهند.
• محاسبات دستی (تقریبی) : فرمول های تقریبی برای محاسبه حجم مفید و سپس حجم کل مورد نیاز وجود دارند اما نیاز به درک دقیق پارامترها دارند. یک قاعده سرانگشتی (بسیار کلی و نه دقیق) این است که حجم مفید معمولاً بین ۲۰٪ تا ۴۰٪ حجم کل منبع است.

انتخاب منبع کوچکتر از حد نیاز (Under-sizing) : منجر به سیکل های کاری کوتاه و مکرر پمپ افزایش مصرف انرژی و کاهش عمر پمپ می شود.
انتخاب منبع بزرگتر از حد نیاز (Over-sizing) : معمولاً مشکل فنی حادی ایجاد نمی کند اما هزینه اولیه خرید را افزایش داده و فضای بیشتری اشغال می کند. همچنین ممکن است باعث ماندگاری بیش از حد آب در منابع بزرگ (بخصوص در سیستم های کم مصرف) و کاهش کیفیت آن شود.

[پیشنهاد نمودار : نمایش تاثیر اختلاف فشار قطع و وصل بر روی حجم مفید منبع]

کیفیت ساخت و مواد اولیه : تضمین عملکرد و طول عمر

دو منبع تحت فشار با حجم و نوع یکسان می توانند از نظر کیفیت ساخت مواد اولیه و در نتیجه عملکرد و طول عمر تفاوت های فاحشی داشته باشند. توجه به جزئیات فنی زیر در هنگام انتخاب سرمایه گذاری بلندمدت شما را تضمین می کند :

جنس بدنه و پوشش داخلی (Body material and internal lining)

• فولاد : رایج ترین ماده برای بدنه منابع فولاد کربنی است. ضخامت ورق فولاد و کیفیت جوشکاری ها (معمولاً MIG یا TIG) تأثیر مستقیمی بر تحمل فشار و مقاومت در برابر ضربه و خستگی دارد. منابع باکیفیت تر از فولاد ضخیم تر و جوشکاری های دقیق و بدون نقص بهره می برند.
• پوشش داخلی : در منابع دیافراگمی و به خصوص منابع بدون دیافراگم پوشش داخلی برای جلوگیری از خوردگی حیاتی است. پوشش های اپوکسی (Epoxy) یا پلی پروپیلن (Polypropylene) که برای تماس با آب آشامیدنی ایمن هستند (Food-Grade) استاندارد محسوب می شوند. کیفیت اجرای پوشش (یکنواختی ضخامت چسبندگی) اهمیت بالایی دارد.
• فولاد ضد زنگ (Stainless Steel) : گزینه ای گران تر اما با مقاومت به خوردگی بسیار بالاتر است که برای کاربردهای خاص یا محیط های خورنده مناسب می باشد.

کیفیت دیافراگم و تیوپ (Diaphragm and bladder quality)

• جنس : رایج ترین مواد بوتیل (Butyl Rubber) و EPDM هستند. بوتیل نفوذپذیری کمتری نسبت به هوا دارد و خاصیت ارتجاعی خود را در دمای پایین بهتر حفظ می کند. EPDM مقاومت خوبی در برابر مواد شیمیایی و دمای بالا دارد. هر دو باید دارای گواهینامه های لازم برای تماس با آب شرب (مانند NSF/ANSI ۶۱ یا WRAS) باشند.
• ضخامت و یکنواختی : ضخامت دیافراگم/تیوپ و یکنواختی آن در طول عمر و مقاومت در برابر پارگی مؤثر است.
• طراحی محل اتصال : نحوه اتصال دیافراگم به بدنه یا طراحی گلویی و فلنج تیوپ در جلوگیری از نشت یا پارگی در نقاط تنش مهم است.

اتصالات و شیر هوا (Connections and air valve)

• اتصالات ورودی/خروجی آب : معمولاً از جنس فولاد یا استیل ضد زنگ هستند. کیفیت رزوه آب بندی مناسب و مقاومت در برابر خوردگی مهم است. سایز اتصال باید با لوله کشی سیستم همخوانی داشته باشد.
• شیر تنظیم هوای پیش شارژ : معمولاً از نوع Schrader (شبیه والف تایر خودرو) است و باید به راحتی قابل دسترس با درپوش محافظ و از جنس مقاوم (برنجی یا استیل) باشد تا امکان بررسی و تنظیم دقیق فشار پیش شارژ را فراهم کند.

[پیشنهاد تصویر : مقایسه برش عرضی یک منبع با کیفیت بالا و یک منبع با کیفیت پایین با تاکید بر ضخامت ورق کیفیت جوش و پوشش داخلی]

نصب و نگهداری اصولی : کلید کارایی پایدار

حتی بهترین منبع تحت فشار نیز در صورت نصب نادرست یا عدم نگهداری عملکرد مطلوبی نخواهد داشت. رعایت نکات زیر ضروری است :

• محل نصب : منبع باید در مکانی خشک محافظت شده از یخ زدگی و نور مستقیم خورشید با فضای کافی در اطراف برای بازرسی و نگهداری نصب شود. نصب باید روی سطح صاف و محکم صورت گیرد. استفاده از لرزه گیر در زیر پایه می تواند مفید باشد.
• تنظیم فشار پیش شارژ (Pre-charge Pressure) : این مهم ترین مرحله در نصب و نگهداری است. قبل از اتصال منبع به سیستم و ورود آب فشار هوای داخل آن باید با استفاده از فشارسنج دقیق اندازه گیری و تنظیم شود. این فشار باید حدود ۲ PSI یا ۰.۱۵ Bar کمتر از فشار وصل پمپ (Pcut-in) باشد. فشار کم یا زیاد پیش شارژ حجم مفید را به شدت کاهش داده و عملکرد سیستم را مختل می کند.
• اتصال به سیستم : اتصال باید به صورت صحیح و آب بند انجام شود. توصیه می شود یک شیر قطع و وصل و یک شیر تخلیه قبل از منبع نصب گردد تا امکان جداسازی و تخلیه آن برای سرویس فراهم باشد.
• بررسی های دوره ای :
• فشار پیش شارژ : حداقل سالی یک یا دو بار (یا طبق توصیه سازنده) باید فشار پیش شارژ (در حالت تخلیه کامل آب از منبع) بررسی و در صورت نیاز تنظیم شود. کاهش تدریجی فشار هوا طبیعی است.
• بررسی نشتی : اتصالات آب و شیر هوا به دقت از نظر نشتی بررسی شوند.
• بررسی ظاهری : بدنه منبع از نظر علائم خوردگی زنگ زدگی یا آسیب فیزیکی بازرسی شود.
• بررسی عملکرد (Waterlogging) : اگر پمپ به طور ناگهانی شروع به سیکل های کاری کوتاه و مکرر کرد احتمال آب زدگی (در منابع بدون دیافراگم) یا افت شدید فشار پیش شارژ یا خرابی دیافراگم/تیوپ وجود دارد.

استانداردهای کلیدی و گواهینامه ها

هنگام ارزیابی کیفیت منابع تحت فشار توجه به استانداردها و گواهینامه هایی که محصول کسب کرده است راهنمای خوبی خواهد بود :

• CE Marking (با دستورالعمل تجهیزات تحت فشار – PED) : نشان می دهد که محصول الزامات ایمنی اتحادیه اروپا برای تجهیزات تحت فشار را برآورده می کند (برای منابع بزرگتر یا با فشار کاری بالاتر این مارک اجباری است).
• NSF/ANSI ۶۱ : گواهینامه آمریکایی که تضمین می کند مواد به کار رفته در تماس با آب (پوشش داخلی دیافراگم تیوپ) برای آب آشامیدنی ایمن هستند و مواد مضر وارد آب نمی کنند.
• WRAS (Water Regulations Advisory Scheme) : گواهینامه مشابه NSF اما مربوط به الزامات بریتانیا برای محصولات در تماس با آب آشامیدنی.
• استانداردهای ملی : در ایران نیز استانداردهایی برای مخازن تحت فشار و ایمنی آن ها وجود دارد که تولیدکنندگان معتبر ملزم به رعایت آن ها هستند.

وجود این گواهینامه ها (به خصوص برای مصارف آب شرب) نشان دهنده تعهد سازنده به کیفیت و ایمنی محصول است.

نتیجه گیری

منابع تحت فشار اجزای ضروری و تعیین کننده ای در عملکرد بهینه پایدار و اقتصادی سیستم های آبرسانی ساختمان ها هستند. انتخاب صحیح نوع منبع (دیافراگمی تیوپی یا بدون دیافراگم) بر اساس نیازهای کاربردی و اولویت های نگهداری سایزبندی دقیق بر مبنای پارامترهای سیستم و پمپ (با تمرکز بر حجم مفید و نه فقط حجم کل) و توجه ویژه به کیفیت ساخت مواد اولیه و پوشش های محافظ همگی عواملی هستند که تفاوت بین یک سیستم کارآمد و یک سیستم پردردسر و پرهزینه را رقم می زنند.

در نهایت در نظر گرفتن “بهترین قیمت” نباید تنها به هزینه اولیه خرید محدود شود. یک منبع با کیفیت بالاتر هرچند ممکن است قیمت خرید بیشتری داشته باشد اما با طول عمر بیشتر نیاز به نگهداری کمتر کاهش استهلاک پمپ و صرفه جویی در مصرف انرژی در بلندمدت ارزش و صرفه اقتصادی بهتری را به همراه خواهد داشت. انتخاب آگاهانه بر اساس دانش فنی و مقایسه دقیق مشخصات کلید دستیابی به بهترین توازن بین کیفیت و قیمت در این جزء حیاتی از تأسیسات ساختمانی است. انتخاب نهایی و بهینه نیازمند بررسی دقیق شرایط هر پروژه است. مشاوره با متخصصان می تواند راهگشای انتخاب دقیق ترین گزینه باشد.

پرسش و پاسخ متداول

۱. تفاوت اصلی بین حجم کل و حجم مفید منبع تحت فشار چیست؟

• حجم کل (Total Volume) : ظرفیت کلی فضای داخلی منبع بر حسب لیتر یا گالن است.
• حجم مفید (Drawdown Volume) : مقدار واقعی آبی است که منبع می تواند بین دو سیکل کاری پمپ (از فشار قطع تا فشار وصل) به سیستم تحویل دهد. این حجم همیشه به طور قابل توجهی کمتر از حجم کل است و به تنظیمات فشار (پیش شارژ قطع و وصل) و نوع منبع بستگی دارد. در محاسبات سایزبندی حجم مفید پارامتر کلیدی است.

۲. هر چند وقت یکبار باید فشار پیش شارژ منبع تحت فشار را چک و تنظیم کرد؟

• توصیه می شود حداقل سالی یک یا دو بار این کار انجام شود. بهترین زمان قبل از شروع فصول گرم یا سرد سال است. برای انجام صحیح ابتدا باید پمپ را خاموش کرده و با باز کردن یک شیر تمام آب داخل منبع را تخلیه نمود. سپس با یک فشارسنج دقیق فشار هوای داخل منبع از طریق شیر هوا اندازه گیری و با فشار مطلوب (معمولاً ۲ PSI یا ۰.۱۵ Bar کمتر از فشار وصل پمپ) مقایسه و در صورت نیاز با تلمبه تنظیم شود. کاهش تدریجی فشار هوا طبیعی است اما افت سریع می تواند نشانه نشتی هوا یا مشکل در دیافراگم/تیوپ باشد.

۳. کدام نوع منبع تحت فشار (دیافراگمی تیوپی بدون دیافراگم) “بهترین” است؟

• هیچ کدام به طور مطلق “بهترین” نیستند و انتخاب به اولویت ها و شرایط کاربرد بستگی دارد :
• منابع دیافراگمی : نگهداری کم جداسازی خوب آب و هوا اما دیافراگم معمولاً غیرقابل تعویض است. گزینه محبوبی برای مصارف خانگی و تجاری سبک هستند.
• منابع تیوپی : تیوپ قابل تعویض (مزیت بزرگ در صورت خرابی) جداسازی عالی آب و هوا عملکرد خوب. ممکن است کمی گران تر باشند و تعویض تیوپ نیاز به تخصص دارد. برای کاربردهایی که قابلیت تعمیر مهم است ایده آل هستند.
• منابع بدون دیافراگم : ساده و ارزان تر در خرید اولیه اما نیاز به نگهداری بسیار بیشتر (شارژ مکرر هوا) و پتانسیل خوردگی بالاتر دارند. امروزه کمتر مورد استفاده قرار می گیرند مگر در کاربردهای صنعتی خاص یا سیستم های قدیمی.
• به طور کلی برای اکثر کاربردهای مدرن آبرسانی ساختمانی انواع دیافراگمی و تیوپی به دلیل نیاز به نگهداری کمتر و عملکرد پایدارتر گزینه های مرجح محسوب می شوند.