خلاصه کتاب داستان زندگی من ( نویسنده چارلی چاپلین )

«داستان زندگی من»، خودزندگی نامه چارلی چاپلین، بازیگر و کارگردان افسانه ای، شما را با فراز و نشیب های باورنکردنی زندگی اش، از فقر شدید لندن تا قله های شهرت هالیوود، آشنا می کند و نگاهی عمیق به ذهن این نابغه کمدی و دیدگاه هایش درباره هنر، جامعه و انسانیت می اندازد.

اگه راستش رو بخواید، خیلی کم پیش میاد که زندگی یک نفر، اینقدر پر از قصه و ماجرا باشه که بشه ازش یه کتاب به این جذابی نوشت. حالا فکرش رو بکنید، این قصه مال کسی باشه که خودش استاد قصه گویی بوده، اونم بدون یک کلمه حرف! بله، دارم درباره چارلی چاپلین حرف می زنم، همون ولگرد کوچولوی دوست داشتنی سینمای صامت که با کلاه کج و عصای خاصش، خنده رو لب میلیون ها نفر آورد و البته، اشکشون رو هم درآورد. کتاب «داستان زندگی من» (My Autobiography)، یه جورایی همون فیلم های چاپلینه، اما این بار با کلام خودش، هرچند که قلمش هم مثل حرکاتش، پر از شیطنت و عمق و احساسه.

این کتاب، فقط یه زندگی نامه ساده نیست؛ یه پنجره است به روح و ذهن یکی از بزرگترین هنرمندای تاریخ. از دلایلی که این آدم با این همه مشکلات، به این قله ها رسید و چی شد که ولگرد کوچولو اینقدر ماندگار شد. تو این مقاله قراره یه خلاصه کامل و تحلیلی از این کتاب رو با هم مرور کنیم، تا هم با زندگی چاپلین بیشتر آشنا بشیم و هم بفهمیم چه درس هایی میشه ازش گرفت. خلاصه که آماده باشید برای یه سفر پرماجرا به دنیای اتوبیوگرافی چارلی چاپلین!

ریشه ها و سال های اولیه زندگی

چارلی چاپلین، یا همون سر چارلز اسپنسر چاپلین خودمون، ۱۶ آوریل ۱۸۸۹ تو لندن به دنیا اومد. البته تولدش توی قصر و جاهای اشرافی نبود، بلکه توی محله ای به دنیا اومد که فقر و نداری توش موج می زد. زندگی تو لندن اواخر قرن نوزدهم، برای خیلیا مثل یه میدان جنگ واقعی بود. اونم تو خانواده ای که هر دوتاشون، یعنی هم پدر و هم مادرش، تو کار تئاتر و موسیقی بودن. پدرش یه خواننده بود و مادرش، هانا چاپلین، یه خواننده و بازیگر پرکار بود. اما خب، این کارا تو اون دوره، خیلی ثبات مالی نداشت و همین شد که زندگی اونا، خیلی وقتا دست و پنجه نرم کردن با نداری بود.

تولد در فقر و سختی

به قول چاپلین، قضا و قدر وقتی سرنوشت انسان را به بازی می گیرد، نه رحم می شناسد و نه عدالت. حکایت مادر چارلی هم همین بود. مادرش، که صداش رو از دست داده بود، دیگه نمی تونست کار کنه و همین باعث شد که چارلی کوچولو و برادرش، سیدنی، طعم تلخ نوانخانه ها و مدارس کار (workhouse) رو بچشن. فکرش رو بکنید، تو بچگی، به جای بازی و شادی، بری توی جایی که بهت کار سخت بدن و غذای کم! این تجربه تلخ، که بارها و بارها تکرار شد، تاثیر عمیقی روی روان و شخصیت چارلی گذاشت. خیلی از ایده هایی که بعدها تو فیلم هاش دیدیم، مثل فقر، گرسنگی، و بی خانمانی، ریشه تو همین دوران سیاه زندگی خودش داشت. اما نکته جالب اینه که همین سختی ها، یه جورایی بهش انگیزه داد تا به جایی برسه که هیچکس فکرش رو هم نمی کرد.

اولین گام ها در صحنه

با وجود همه این مشکلات، عشق به هنر و صحنه، تو خون چارلی بود. شاید باورتون نشه، اما اون از سن خیلی کم وارد دنیای وودویل (Vaudeville) و تئاتر شد. وقتی مادرش صداش رو از دست داد، چارلی کوچولو مجبور شد جای اون روی صحنه بره و آهنگ بخونه. اولین بار تو سن پنج سالگی این کار رو کرد و همین نشون داد که استعدادی فراتر از سنش داره. مادرش هم تو الهام بخشیدن به استعداد پانتومیم و کمدیش، نقش مهمی داشت. از اونجا که خودش بازیگر بود و می دونست چطور حرکات و میمیک صورت رو اجرا کنه، چارلی هم خیلی چیزا ازش یاد گرفت. این دوره از زندگی کودکی چارلی چاپلین، با همه سختی هاش، پایه ای شد برای آینده درخشانش.

بعدها، چارلی با گروه تئاتری فرد کارنو، سفرهایی به آمریکا کرد. این سفرها نه تنها براش تجربه کسب کردن بود، بلکه باعث شد که با محیط سینمای نوظهور هالیوود آشنا بشه. اونجا بود که استعداد بی نظیرش، زیر ذره بین تهیه کننده ها و کارگردان ها قرار گرفت.

تولد ولگرد کوچولو و طلوع ستاره ای نو

ورود چارلی چاپلین به هالیوود، مثل یک اتفاق سرنوشت ساز بود. فکرش رو بکنید، یک جوون بیست وچند ساله از لندن، که تازه وارد دنیای فیلم و سینما شده، قراره یکی از ماندگارترین شخصیت های تاریخ رو خلق کنه. این شروع یه داستان بزرگ تو زندگی حرفه ای چارلی چاپلین بود.

کشف استعداد در هالیوود

چارلی تو سال ۱۹۱۳ دعوت شد به استودیو کی استون (Keystone Studios) که اون موقع مک سنت، سلطان کمدی های اسلپ استیک (کمدی فیزیکی و خشن)، مدیریتش رو بر عهده داشت. اوایل کار، مک سنت از چاپلین خواست که فقط یه سری حرکات خنده دار انجام بده، اما چارلی به دنبال چیزی فراتر بود. اون می خواست شخصیت پردازی کنه، نه فقط یه سری حرکت بی هدف.

چگونگی خلق شخصیت نمادین ولگرد کوچولو (The Tramp)

اون روزای اول حضورش تو کی استون، یه ایده به سرش زد. خودش میگه:

وقتی به اتاق رختکن می رفتم به خودم گفتم بهتره شلوار گل و گشاد بپوشم و عصایی نازک به دست بگیرم و یک جفت کفش گت وگنده به پا کنم و کلاه دربی هم بر سر بگذارم. دلم می خواست ظاهری بی قواره و ناجور داشته باشم: شلوار گشاد، کت تنگ، کلاه کوچک و کفش های بسیار بزرگ.

همین ترکیب عجیب و غریب بود که ولگرد کوچولو متولد شد! شخصیتی که با شلوار گشاد و آویزان، کت تنگ و نخ نما، کفش های بزرگ و قایقی، کلاه دربی کوچیک و یه عصای بامزه، نه تنها خنده رو به لب مردم آورد، بلکه یه حس همدلی عمیق هم تو دلشون ایجاد کرد. ولگرد کوچولو، نماد آدم های بیچاره اما باوقار و پر امید شد که هیچوقت تسلیم نمی شن.

اولین فیلم هایی که با این شخصیت بازی کرد، مثل ساختن یک زندگی (Making a Living) و بچه مسابقه اتومبیل رانی در ونیز (Kid Auto Races at Venice)، خیلی زود بهش محبوبیت جهانی داد. مردم عاشق این شخصیت شدن؛ شخصیتی که هم خنده دار بود، هم مظلوم و دوست داشتنی.

استقلال و کارگردانی

محبوبیت چارلی چاپلین به قدری سریع رشد کرد که خیلی زود دیگه فقط به بازیگری قانع نبود. اون یه هنرمند تمام عیار بود و می خواست روی کارش کنترل کامل داشته باشه. این میل به کنترل هنری باعث شد که خیلی زود خودش دست به کارگردانی بزنه. فیلم هایی که خودش کارگردانی می کرد، عمق بیشتری داشتند و پیام های اجتماعی و انسانی رو با طنزش ترکیب می کرد.

این حس استقلال و خلاقیت، اونقدر قوی بود که باعث شد در سال ۱۹۱۹، یه کار بزرگ و تاریخی انجام بده: تاسیس شرکت یونایتد آرتیستس (United Artists). اون این شرکت رو با سه تا از بزرگترین ستاره های اون زمان، یعنی مری پیکفورد، داگلاس فربنکس و دی. دبلیو. گریفیث، بنا نهاد. این حرکت، یه انقلاب تو صنعت سینما بود، چون به هنرمندها این امکان رو می داد که خودشون مالک آثارشون باشن و مجبور نباشن زیر بار قوانین استودیوهای بزرگ برن. این قدم بزرگ، آزادی هنری بی سابقه ای رو برای چارلی چاپلین و سینمای صامت فراهم کرد.

اوج هنر و پیام های جهانی

وقتی چارلی چاپلین دیگه کنترل کامل روی فیلم هاش داشت، هنرنمایی هاش به اوج خودش رسید. اون نه تنها کمدی محض رو ارائه می داد، بلکه حرف های بزرگی برای گفتن داشت. کتاب داستان زندگی من پره از این دیدگاه ها و فلسفه ها که تو فیلم هاش هم به وضوح دیده می شد.

شاهکارهای صامت و ناطق

چاپلین تونست تو فیلم هاش، کمدی فیزیکی رو با عمق اجتماعی و فلسفی ترکیب کنه. فیلم های اون مثل آیینه جامعه زمان خودش بودن، اما پیام هاشون، جهانی و فرازمانی بود. بیایید یه نگاهی به بعضی از مهمترین فیلم های او بندازیم:

• پسربچه (The Kid – 1921): این فیلم، ترکیبی از کمدی و تراژدیه که داستان یک ولگرد و یک پسر بچه یتیم رو روایت می کنه. نشون میده که چطور عشق و همدلی میتونه از دل بدبختی ها هم بیرون بیاد.
• جویندگان طلا (The Gold Rush – 1925): این فیلم، یک کمدی حماسیه که چارلی رو در نقش جوینده طلا تو آلاسکا نشون میده. صحنه معروف رقص نون و چنگال، یا خوردن کفش، از صحنه های فراموش نشدنی تاریخ سینماست. این فیلم نشون دهنده تلاش انسان برای بقا و رویاهاشه.
• سیرک (The Circus – 1928): داستان ولگردی که به طور ناخواسته وارد یک سیرک میشه و مردم رو می خندونه. این فیلم، علاوه بر کمدی، جنبه های غم انگیز زندگی هنرمندان و تنهایی اون ها رو نشون میده.
• روشنایی های شهر (City Lights – 1931): یکی از زیباترین و احساسی ترین فیلم های چاپلین. این فیلم، که تقریباً در دوران سینمای ناطق ساخته شد اما صامت باقی موند، داستان عشق ولگرد به یک دختر گل فروش نابیناست. این فیلم ثابت کرد که کمدی صامت، هنوز هم میتونه حرف های بزرگی بزنه.
• عصر جدید (Modern Times – 1936): این فیلم، طنزی تلخ درباره صنعتی شدن، ماشینیسم و از خود بیگانگی انسانه. چارلی چاپلین و کمدی اش، اینجا تبدیل به ابزاری میشه برای نقد تند جامعه مدرن و سیستم سرمایه داری. صحنه معروف گیر افتادن ولگرد تو چرخ دنده های کارخانه، نمادی از همین نقد بود.
• دیکتاتور بزرگ (The Great Dictator – 1940): اولین فیلم ناطق چارلی چاپلین و یکی از مهمترین آثارش. این فیلم، یک هجو قدرتمند علیه فاشیسم و آدولف هیتلره. پیام های بشردوستانه و ضد استبدادی چاپلین، تو سخنرانی پایانی این فیلم به اوج خودش میرسه و هنوز هم شنیدنش، مو به تن آدم سیخ می کنه.

چاپلین و جهان بینی او

دیدگاه های چارلی چاپلین فقط محدود به سینما نبود. اون یه فیلسوف و متفکر واقعی بود. از فلسفه زندگی چارلی چاپلین میشه فهمید که دغدغه های بزرگی مثل جنگ، صلح، فقر، نابرابری و انسانیت داشت. اون همیشه طرفدار طبقه محروم و ضعیف جامعه بود و با هنرش، از اون ها دفاع می کرد.

تو عصر جدید، ماشینیسم و تاثیر مخربش روی زندگی آدم ها رو نشون داد. تو دیکتاتور بزرگ، علیه استبداد و نفرت ایستاد. اون به قدرت خنده و هنر برای تغییر دنیا اعتقاد داشت. اعتقاد داشت که حتی تو تاریک ترین لحظات هم میشه یه کورسوی امید پیدا کرد و با طنز، تلخی های زندگی رو قابل تحمل تر کرد. خودش هم در جایی میگه:

من معتقدم که خنده، بهترین دارو برای همه دردهاست.

این جهان بینی چارلی چاپلین بود که باعث شد فیلم هاش، فقط کمدی نباشن، بلکه تبدیل به آثاری عمیق و ماندگار بشن که تا امروز هم حرف برای گفتن دارن.

حواشی، چالش ها و تبعید

زندگی چارلی چاپلین، با همه درخشش هنریش، پر از حواشی و چالش های شخصی و سیاسی هم بود. این بخش از زندگی نامه چارلی چاپلین، نشون میده که حتی نابغه ها هم نمی تونن از گزند زندگی شخصی و فشارهای اجتماعی در امان باشن.

زندگی شخصی پرفراز و نشیب

چاپلین تو زندگی شخصی و روابط عاطفی خودش، دوران پرچالشی رو پشت سر گذاشت. اون چهار بار ازدواج کرد که هر کدوم از این ازدواج ها، داستان های خودشون رو داشتن. ازدواج هاش با پولتا نگر، لیتا گری و پائولت گادرد، هر کدوم فراز و نشیب های زیادی داشت. خیلی از این روابط، در سنین پایین همسرانش شروع می شد و همین باعث انتقادهای زیادی ازش می شد.

اما شاید مهمترین و پایدارترین ازدواجش، با اونا اونیل بود. اونا اونیل، دختر نمایشنامه نویس معروف، یوجین اونیل، بود و با اینکه اختلاف سنی زیادی با چارلی داشت، زندگی مشترک پایدار و شادی رو با هم ساختن. این ازدواج، هشت فرزند به همراه داشت و آرامش زیادی رو به زندگی چارلی آورد. اما خب، این حواشی و روابط عاطفی، بی تاثیر تو شهرت و حرفه اون نبودن و هر از گاهی بهانه ای برای حملات عمومی بهش می شد.

فشارهای سیاسی و مک کارتیسم

شاید باور نکنید، اما این هنرمند بزرگ و دوست داشتنی، تو دوران اوج خودش، هدف فشارهای سیاسی شدیدی قرار گرفت. دوران جنگ سرد و گسترش کمونیسم، باعث شد که آمریکا وارد دوران مک کارتیسم بشه. تو این دوره، هر کسی که ذره ای به چپ گرایی یا سوسیالیسم تمایل داشت، متهم به کمونیست بودن می شد و زندگیش نابود می شد.

دیدگاه های چاپلین درباره فقر، نابرابری و طرفداریش از طبقه کارگر، که تو فیلم هاش هم دیده می شد، باعث شد که از طرف دولت آمریکا و اف بی آی، به کمونیست بودن متهم بشه. اتهامات بی اساسی مثل ضد آمریکایی بودن یا همدستی با کمونیست ها بهش زده شد. با اینکه چاپلین هیچوقت رسماً عضو حزب کمونیست نبود و خودش رو یک جهان وطن و بشردوست می دونست، اما این اتهامات اونقدر زیاد شد که تو سال ۱۹۵۲، وقتی برای اکران فیلم روشنی های صحنه (Limelight) به لندن سفر کرده بود، دولت آمریکا جلوی ورود مجددش به کشور رو گرفت.

این اتفاق، یه شوک بزرگ برای چاپلین بود و باعث شد که اون تصمیم بگیره برای همیشه آمریکا رو ترک کنه و به تبعید خودخواسته به سوئیس بره. اون بقیه عمرش رو تو سوئیس گذروند. این دوران، خیلی برایش تلخ بود، چون خودش رو همیشه یه آمریکایی می دونست. اما نکته جالب اینه که سال ها بعد، تو سال ۱۹۷۲، چاپلین برای دریافت اسکار افتخاری، به آمریکا برگشت و مورد استقبال باشکوهی قرار گرفت. اون شب، یکی از به یادماندنی ترین شب های تاریخ اسکار بود و نشون داد که مردم، همیشه قدر هنرمند واقعی رو می دونن، حتی اگه دولت ها ندونن.

سال های پایانی و میراث جاودان

بعد از تبعید و زندگی تو سوئیس، چارلی چاپلین تونست یه آرامش نسبی رو تجربه کنه. این دوران، یه بخش مهم از خلاصه کتاب داستان زندگی من رو تشکیل میده، چون همینجا بود که اون فرصت پیدا کرد همه این خاطرات و تجربیات رو روی کاغذ بیاره.

زندگی در سوئیس و بازنشستگی

چاپلین با همسرش، اونا اونیل و هشت فرزندشون، تو یک عمارت زیبا تو شهر کُرزیه-سور-وه وه در سوئیس زندگی می کرد. این دوران، دورانی پر از آرامش و زندگی خانوادگی بود. اون دیگه اون فشارها و حواشی هالیوود رو نداشت و میتونست روی چیزهای مهمتری تمرکز کنه.

تو همین دوره بود که «داستان زندگی من» رو نوشت. این کتاب، حاصل سال ها تفکر، خاطره بازی و شاید هم نوعی خوددرمانی بود. چارلی چاپلین ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷، تو سن ۸۸ سالگی چشم از جهان فرو بست، اما میراثش تا ابد ماندگار شد.

تأثیر ماندگار بر سینما و فرهنگ

چارلی چاپلین فقط یک کمدین نبود؛ اون یک نماد جهانی هنر و انسانیت بود. تاثیر اون بر سینما، بی اندازه است. اون به سینمای صامت، نه تنها جان بخشید، بلکه عمق و معنا داد. کاری کرد که مردم با یک ولگرد، هم بخندن و هم گریه کنن.

کمدی های اون، مرزهای زبان و فرهنگ رو درنوردید. شخصیت ولگرد کوچولو تو همه جای دنیا شناخته شده بود و مردم، فارغ از زبانشون، باهاش ارتباط برقرار می کردن. اون درس های بزرگی برای نسل های آینده داشت: درس پشتکار تو رویارویی با سختی ها، درس همدلی با همنوع، و درس ایستادگی در برابر بی عدالتی. چارلی چاپلین کیست؟ اون کسیه که با هنرش، به ما یاد داد که حتی تو بدترین شرایط هم، میشه خندید و امید رو از دست نداد.

چرا داستان زندگی من را باید خواند؟

حالا ممکنه این سوال براتون پیش بیاد که با این همه کتاب و زندگی نامه، چرا باید چرایی خواندن داستان زندگی من مهم باشه؟ راستش رو بخواید، این کتاب، یه چیز دیگه است. چند تا دلیل خوب داره که حتما باید برید سراغش:

• الهام بخش برای غلبه بر فقر و سختی ها: اگه دنبال یه داستان واقعی از صفر به صد هستید، زندگی چاپلین بهترین نمونه است. اون از فقر مطلق به یکی از ثروتمندترین و معروف ترین افراد دنیا تبدیل شد. این کتاب نشون میده که با اراده و استعداد، میشه هر مانعی رو از سر راه برداشت.
• درک عمیق تر از پشت صحنه خلق یک نابغه: خوندن این کتاب، مثل اینه که خود چاپلین کنار دستتون نشسته باشه و براتون تعریف کنه که چطور ایده ولگرد کوچولو به ذهنش رسید، چطور فیلم هاش رو می ساخت و با چه چالش هایی روبرو بود. می تونید از نزدیک با ذهن یک هنرمند واقعی آشنا بشید.
• آشنایی با تاریخ سینما از نگاه یکی از پیشگامان آن: چاپلین از همون روزای اول سینما حضور داشت. خاطراتش از هالیوود اولیه، مک سنت، تاسیس یونایتد آرتیستس و تغییرات سینما از صامت به ناطق، یه منبع دست اول و بی نظیره برای فهم تاریخ سینما.
• دیدگاه های منحصر به فرد درباره جامعه و انسانیت: همونطور که گفتیم، چاپلین فقط یه کمدین نبود. اون یه متفکر بود. درس های زندگی چارلی چاپلین و دیدگاه هاش درباره جنگ، صلح، فقر، نابرابری و عدالت اجتماعی، هنوز هم حرف های زیادی برای گفتن داره و میتونه دید شما رو به دنیا بازتر کنه.

خلاصه که معرفی کتاب چارلی چاپلین به این معناست که دارید یه گنجینه رو کشف می کنید.

نقد و نظرات درباره کتاب داستان زندگی من

کتاب داستان زندگی من، از همون روز اول انتشار، مورد استقبال شدید منتقدان و خواننده ها قرار گرفت. خیلی ها این کتاب رو به خاطر صداقت و عمقش تحسین کردن. چاپلین تو این کتاب، بدون هیچ فیلتری، از همه چیز حرف میزنه؛ از سختی های بچگیش، از روابط عاطفیش، از اشتباهاتش و از مبارزاتش. این صداقت، چیزیه که کتاب رو به شدت خواندنی می کنه.

منتقدان این کتاب رو نه تنها یک زندگی نامه مهم، بلکه یک سند تاریخی ارزشمند می دونن. چون از زبان کسی نوشته شده که خودش تاریخ ساز بوده و از نزدیک شاهد اتفاقات مهم قرن بیستم، از جمله جنگ های جهانی و تغییرات اجتماعی، بوده. خیلی ها معتقدن که این کتاب، یکی از بهترین اتوبیوگرافی هایی هست که توسط یک هنرمند نوشته شده و خوندنش برای هر کسی که به سینما، تاریخ و زندگی شخصیت های بزرگ علاقه داره، واجبه.

نسخه های فارسی و معرفی ناشرین و مترجمین معتبر

خبر خوب اینه که کتاب داستان زندگی من تو ایران هم طرفدارهای زیادی داره و همین باعث شده که ترجمه های مختلفی ازش منتشر بشه. برای همین، اگه دنبال خرید این کتاب هستید، چند تا نکته رو باید بدونید.

از معروف ترین و معتبرترین ترجمه ها، میشه به ترجمه غلامحسین صالحیار اشاره کرد. این ترجمه، سال هاست که توسط انتشارات مختلفی مثل انتشارات جامی و انتشارات فرزان روز، چاپ شده و معمولاً کیفیت خوبی داره. صالحیار، مترجم باتجربه ای بود و تونسته لحن چاپلین رو به خوبی به فارسی برگردونه.

یک ترجمه دیگه که خیلی هم ازش نام برده میشه، ترجمه جمشید نوایی از نشر نیه. بعضی از خواننده ها معتقدن که این ترجمه، کامل تر و جامع تر از بقیه نسخه هاست. اگه دنبال یه نسخه کامل و با جزئیات هستید، شاید این گزینه براتون مناسب تر باشه.

توصیه می کنم قبل از خرید، حتماً چند صفحه از ترجمه های مختلف رو بخونید تا ببینید کدوم لحن و سبک ترجمه بیشتر به دلتون می شینه. چون هر مترجمی، سبک خاص خودش رو داره و اینجوری میتونید بهترین نسخه فارسی کتاب داستان زندگی من رو برای خودتون انتخاب کنید.

نتیجه گیری

خب، رسیدیم به پایان سفرمون تو دنیای «خلاصه کتاب داستان زندگی من (نویسنده چارلی چاپلین)». دیدیم که زندگی این نابغه، پر از اتفاقات تلخ و شیرین، شکست و پیروزی، و جدال با مشکلات بوده. از فقر مطلق دوران کودکیش تو لندن گرفته تا رسیدن به قله های شهرت تو هالیوود و بعد هم تبعید ناخواسته. اما چیزی که تو همه این سال ها ثابت موند، روحیه تسلیم ناپذیر و عشقش به انسانیت بود.

چاپلین فقط یک بازیگر یا کارگردان نبود؛ اون یه هنرمند بود که با کمدی هاش، عمیق ترین پیام ها رو به دنیا مخابره کرد. پیام هایی درباره صلح، عدالت، و امید. دیدگاه ها و فلسفه زندگی چارلی چاپلین هنوز هم تو دنیای امروز که پر از نابرابری و چالش های جدیده، کاربردی و الهام بخشه.

اگه تا الان این کتاب رو نخوندید، بهتون پیشنهاد می کنم حتماً سراغش برید. مطمئن باشید که خوندن اتوبیوگرافی چارلی چاپلین، نه تنها شما رو سرگرم می کنه، بلکه بهتون درس های زیادی درباره زندگی، هنر و انسانیت میده. این کتاب، گنجینه ایه از تجربیات یک عمر زندگی، که از زبان کسی روایت شده که خودش یه تاریخ زنده بود. پس حتماً این فرصت رو از دست ندید!