پناهندگی در کانادا؛ دردسرها، تجربه ها و سرنوشت ها

پناهندگی، مفهومی است که برای بسیاری با امید آغاز می‌شود و گاهی با واقعیتی متفاوت از تصور به پایان می‌رسد. وقتی صحبت از پناهندگی در کشوری مثل کانادا به میان می‌آید، ذهن‌ها به‌سرعت به سوی آینده‌ای امن‌تر، زندگی بهتر و حقوق انسانی بیشتر می‌رود. اما آیا این مسیر همیشه به همان سرانجامی می‌رسد که تصورش را داریم؟

در این مقاله قصد داریم با نگاهی دقیق و واقع‌گرایانه، زوایای کمتر گفته‌شده پناهندگی در کانادا را بررسی کنیم؛ از انواع و مراحل قانونی آن گرفته تا چالش‌هایی که بسیاری از پناه‌جویان با آن روبه‌رو می‌شوند. اگر شما هم در جست‌وجوی حقیقتی فراتر از روایت‌های سطحی و تبلیغاتی هستید، پیشنهاد می‌کنیم تا پایان این مطلب همراه ما بمانید.

پناهندگی چیست؟

پیش از آن‌که وارد جزئیات مربوط به شرایط و مراحل پناهندگی در کانادا شویم، لازم است ابتدا بدانیم پناهنده دقیقاً به چه کسی گفته می‌شود و این عنوان چه تفاوتی با مهاجر دارد.

بر اساس تعاریف حقوق بین‌الملل، پناهنده فردی است که به دلیل تهدیدات جدی و خطرهای جانی، ناچار به ترک کشور خود شده و دیگر امکان بازگشت امن برای او وجود ندارد. این تهدیدات می‌تواند ناشی از جنگ، خشونت سیستماتیک، سرکوب عقاید، نژادپرستی یا دلایل مذهبی باشد. در مقابل، کسی که مسیر مهاجرت به کانادا را انتخاب می‌کند، معمولاً با اختیار و با هدف دستیابی به فرصت‌های بهتر زندگی، تحصیل یا کار وارد این کشور می‌شود.

کنوانسیون ژنو به‌عنوان مرجع بین‌المللی در این زمینه، پناهنده را شخصی معرفی می‌کند که برای حفظ جان یا آزادی خود از کشور مبدأ گریخته و در جایی دیگر درخواست حمایت کرده است. در همین راستا، کانادا یکی از کشورهایی‌ست که با اجرای برنامه‌های اسکان مجدد از پناهندگان حمایت می‌کند و برای تأمین نیازهای اولیه آن‌ها در زمینه‌هایی چون اقامت، آموزش و بهداشت، نقش فعالی ایفا می‌کند.

انواع پناهندگی در کانادا

در میان متقاضیانی که برای پناهندگی به کانادا اقدام می‌کنند، متأسفانه گاهی افرادی دیده می‌شوند که با ارائه اطلاعات نادرست یا استفاده از مدارک ساختگی به دنبال ورود به این کشور از مسیرهای غیرواقعی هستند. این رویکرد نه‌تنها امنیت روند پناهندگی را زیر سؤال می‌برد، بلکه بر نحوه نگاه دولت کانادا به درخواست‌های اتباع ایرانی نیز تأثیر منفی می‌گذارد. چنین اقداماتی می‌توانند حتی روند صدور ویزای کار کانادا یا سایر انواع ویزا را برای افراد واجد شرایط به‌مراتب پیچیده‌تر و دشوارتر کنند.

در مقابل، کسانی که واقعاً نیاز به حمایت دارند، باید بر اساس یکی از دلایل به رسمیت‌شناخته‌شده بین‌المللی درخواست خود را ارائه دهند. برخی از مهم‌ترین دلایل قانونی برای درخواست پناهندگی در کانادا عبارت‌اند از:

• پناهندگی مذهبی: زمانی مطرح می‌شود که فرد به علت باورهای دینی خود در کشور مبدا مورد تهدید، تبعیض یا آسیب فیزیکی قرار گرفته باشد.
• پناهندگی نژادی: این نوع از پناهندگی مربوط به افرادی‌ست که به خاطر نژاد یا قومیت خود در معرض تحقیر، تهدید یا تبعیض سازمان‌یافته قرار دارند.
• پناهندگی سیاسی: افرادی که به دلیل دیدگاه‌ها یا فعالیت‌های سیاسی خود در خطر قرار گرفته‌اند، ممکن است بتوانند از این نوع پناهندگی استفاده کنند.
• پناهندگی اجتماعی یا اقتصادی: در برخی موارد، افراد به دلیل نبود حداقل‌های لازم برای زندگی، فشارهای اجتماعی یا نبود امنیت شغلی اقدام به درخواست پناهندگی می‌کنند. البته این نوع از درخواست‌ها نیازمند ارائه مدارک قوی برای اثبات شرایط ویژه فرد است.
• پناهندگی به دلیل عضویت در گروه‌های خاص اجتماعی: شامل افرادی می‌شود که به دلیل تعلق به یک گروه مشخص مانند جامعه LGBTQ+ در کشور مبدا تحت فشار، تهدید یا خشونت هستند.

شناخت این دسته‌بندی‌ها به متقاضیان کمک می‌کند تا دید دقیق‌تری نسبت به چارچوب‌های قانونی پناهندگی در کانادا داشته باشند و از ورود به مسیرهای اشتباه یا غیرواقعی پرهیز کنند.

قوانین پناهندگی کانادا چیست؟

روند بررسی درخواست‌های پناهندگی در کانادا تابع چارچوب‌هایی مشخص است که در سال‌های اخیر با توجه به تغییرات سیاسی و حجم بالای متقاضیان، دستخوش بازنگری‌هایی شده است. یکی از تحولات مهم در این حوزه، رأی دادگاه فدرال در تاریخ ۲۳ جولای ۲۰۱۵ بود که به موجب آن، افرادی که درخواست آن‌ها رد شده، حق دارند نسبت به این تصمیم اعتراض کنند. این امکان به آن‌ها اجازه می‌دهد تا زمان رسیدگی مجدد در خاک کانادا باقی بمانند.

در خصوص اشتغال، قانون به‌طور کلی اجازه کار را به پناهجویان نمی‌دهد، مگر آن‌که بیش از ۱۸۰ روز از زمان ثبت پرونده‌شان گذشته باشد و هنوز پاسخی رسمی دریافت نکرده باشند. در این حالت، فرد می‌تواند برای دریافت مجوز کار اقدام کند. البته پس از شروع فعالیت اقتصادی و توانایی در تأمین هزینه‌های زندگی، دیگر مشمول دریافت کمک‌های مالی دولتی نخواهد بود.

دولت کانادا برای حمایت اولیه از پناهندگان، بسته‌های حمایتی در نظر گرفته که معمولاً حداکثر تا یک سال ادامه دارد. این کمک‌ها پس از این بازه زمانی تمدید نمی‌شوند، مگر در موارد خاص و اضطراری که با ارزیابی نهادهای حمایتی قابل بررسی است.

در سال گذشته، بیشترین تعداد درخواست‌ها از سوی کشورهایی مانند نیجریه، هاییتی و ترکیه ثبت شده‌اند. همچنین، لغو قریب‌الوقوع برخی برنامه‌های حمایتی در ایالات متحده موجب شده شمار متقاضیان پناهندگی در کانادا رشد قابل‌توجهی پیدا کند. این افزایش، دولت را ناگزیر کرده تا در سیاست‌گذاری‌های مربوط به پناهندگی، رویکردی سخت‌گیرانه‌تر اتخاذ کند.

چگونه می‌توان پناهندگی کانادا را دریافت کرد؟

افرادی که به دنبال ارائه درخواست رسمی برای پناهندگی در کانادا هستند، مسیرهای مشخصی پیش روی خود دارند؛ البته هر مسیر، ضوابط و پیامدهای خاص خود را به همراه دارد. نخستین و رایج‌ترین روش، ثبت درخواست پناهندگی در بدو ورود به خاک کاناداست. این اقدام می‌تواند در مرزهای رسمی، فرودگاه‌ها یا پایانه‌های ورودی دیگر صورت گیرد؛ جایی که مأموران مهاجرت، اطلاعات اولیه فرد را ثبت و فرایند ارزیابی را آغاز می‌کنند.

مسیر دوم، ارائه درخواست پس از ورود به خاک کانادا است. افرادی که با ویزای قانونی وارد کشور شده‌اند و پس از مدتی تصمیم به ارائه درخواست پناهندگی می‌گیرند، باید به دفاتر دولتی مرتبط از جمله اداره مهاجرت یا دفاتر خدمات شهروندی مراجعه کنند و مستندات خود را تحویل دهند.

با این‌حال، برخی افراد بدون ورود رسمی و از طریق مسیرهای غیرمجاز وارد کانادا می‌شوند و خود را به‌عنوان پناه‌جو معرفی می‌کنند. در چنین مواردی، آنچه اهمیت کلیدی دارد، ارائه مدارکی‌ست که تهدیدهای جدی علیه جان، امنیت یا آزادی فرد را در کشور مبدأ به‌طور مستند اثبات کند. صرف ادعا کافی نیست؛ اگر شواهد ارائه‌شده غیرقابل‌اعتماد یا ناکافی باشند، فرد با حکم خروج از کشور روبه‌رو شده و دیگر امکان بازگشت به کانادا را نخواهد داشت.

جالب آن‌که برخلاف تصورات رایج، افرادی که با ویزای کانادا وارد می‌شوند و سپس تقاضای پناهندگی ارائه می‌دهند در بسیاری از موارد شانس کمتری برای تأیید دارند؛ چرا که ورود رسمی و قانونی ممکن است نشان‌دهنده نبود فوریت یا خطر آنی در کشور مبدأ تلقی شود.

برخی از درخواست‌ها حتی پیش از ارجاع به هیئت مهاجرت و پناهندگی کانادا متوقف می‌شوند. به‌عنوان مثال:

• اگر فرد از کشوری وارد کانادا شده باشد که طبق قوانین، مقصد امن تلقی می‌شود؛
• یا پیش‌تر درخواست مشابهی داشته و رد شده باشد؛
• اگر شواهدی از فعالیت‌های مجرمانه یا نقض حقوق بشر در پرونده‌اش باشد؛
• یا اگر مسئول مهاجرت تشخیص دهد که متقاضی، شرایط اضطراری پناهندگی را ندارد و می‌تواند در کشور خود زندگی کند؛

در این موارد، پرونده حتی به مرحله بررسی دقیق هم نمی‌رسد. بنابراین، درک درست از مسیرها، شرایط و حساسیت‌های قانونی، نخستین گام در تصمیم‌گیری آگاهانه برای این نوع مهاجرت است.

چه افرادی صلاحیت درخواست پناهندگی را ندارند؟

 

بررسی اولیه درخواست‌های پناهندگی در کانادا توسط افسران مهاجرت انجام می‌شود. اگر پرونده با معیارهای قانونی سازگار باشد، برای ارزیابی دقیق‌تر به شورای مهاجرت و پناهندگی ارجاع داده می‌شود. اما در برخی موارد، درخواست حتی پیش از رسیدن به این مرحله رد می‌شود. دلایل زیر از جمله مهم‌ترین عواملی هستند که می‌توانند منجر به رد صلاحیت فرد برای ارائه درخواست پناهندگی در کانادا شوند:

دلیل رد صلاحیت	توضیح
سابقه کیفری یا نقض حقوق بشر	اگر فرد سابقه مشارکت در جرایم جدی یا نقض حقوق بشر داشته باشد، پرونده‌اش رد می‌شود.
درخواست پناهندگی قبلی و رد شده	اگر در گذشته درخواست پناهندگی داده‌اید و رد شده، شانس بررسی مجدد بسیار پایین است.
عبور از کشور سوم امن پیش از ورود به کانادا	توقف در کشوری که امکان پناهندگی در آن وجود داشته و اقدام نکرده‌اید، به ضررتان است.
داشتن پناهندگی در کشور دیگر	اگر در کشور دیگری پناهنده شده‌اید و امکان بازگشت به آن‌جا برای شما فراهم است، واجد شرایط نخواهید بود.
تشخیص تهدید برای امنیت یا فرهنگ عمومی کانادا	در صورتی که حضور شما تهدیدی برای امنیت ملی یا نظم اجتماعی تلقی شود، درخواست رد خواهد شد.

شناخت این موارد می‌تواند کمک کند تا متقاضیان پیش از هر اقدامی، ارزیابی دقیق‌تری از شرایط خود داشته باشند و از اتلاف وقت و ورود به مسیرهای پرریسک پرهیز کنند.

دلایل رد درخواست پناهندگی کانادا

فرایند بررسی درخواست پناهندگی در کانادا با دقت و براساس مستندات و سابقه متقاضی انجام می‌شود. در برخی موارد، حتی بدون نیاز به بررسی کامل، درخواست به دلایل مشخص قانونی رد می‌شود. در ادامه، مهم‌ترین این دلایل را مرور می‌کنیم:

عدم پایبندی به پناهندگی قبلی در کانادا

اگر پیش‌تر به‌عنوان پناهنده پذیرفته شده‌اید اما شرایط آن را نقض کرده باشید، امکان ارائه دوباره درخواست برای شما وجود ندارد.

رد شدن درخواست پیشین بدون تغییر شرایط فردی

اگر قبلاً تقاضای پناهندگی داده‌اید و رد شده و شرایط زندگی یا دلایل پناهندگی‌تان تغییر نکرده، شانس پذیرش مجدد بسیار پایین است.

ارسال درخواست مشابه به کشورهای دیگر

اگر پیش از اقدام در کانادا در کشور دیگری درخواست پناهندگی ثبت کرده‌اید به‌ویژه اگر آن کشور امن تلقی شود، این موضوع می‌تواند موجب رد تقاضا شود.

ورود از مرزهای ایالات متحده آمریکا

طبق توافق‌نامه کشور ثالث امن میان کانادا و آمریکا، افرادی که از طریق خاک آمریکا وارد می‌شوند، معمولاً نمی‌توانند در کانادا پناهنده شوند مگر در موارد خاص.

سابقه کیفری یا فعالیت‌های مرتبط با نقض حقوق بشر

اگر متقاضی به دلیل جرایم جدی یا اقدامات مغایر با اصول انسانی تحت تعقیب باشد، واجد شرایط پناهندگی در کانادا نخواهد بود.

شناخت این دلایل به متقاضیان کمک می‌کند تا با دید واقع‌بینانه‌تری به روند تصمیم‌گیری نگاه کنند و از ورود به مسیرهایی که از ابتدا شانس موفقیت ندارند، خودداری نمایند.

سراب ویزای پناهندگی کانادا

در سال‌های اخیر، دولت کانادا در واکنش به افزایش تقاضای پناهندگی به‌ویژه از سوی کشورهایی با شرایط بحرانی مانند سوریه، سیاست‌هایی حمایتی برای پذیرش برخی پناه‌جویان واقعی اتخاذ کرده است. با این حال، همین فضای حساس، فرصت‌طلبانی را به میدان آورده که از امید مردم سوءاستفاده می‌کنند و وعده‌هایی می‌دهند که نه تنها واقعی نیستند، بلکه می‌توانند آینده متقاضی را برای همیشه تحت‌تأثیر قرار دهند.

یکی از روش‌های فریب‌کارانه، تبلیغ اخذ ویزای توریستی جعلی برای ورود به کاناداست با این ادعا که می‌توان پس از ورود به‌سادگی تقاضای پناهندگی داد. این در حالی‌ست که قوانین جدید مهاجرتی و امنیتی با دقت بالا چنین مواردی را پیگیری می‌کنند. ورود با ویزای توریستی و سپس اعلام پناهندگی نه تنها شانس پذیرش ندارد، بلکه به‌عنوان سوءاستفاده از سیستم تلقی می‌شود. افسران بررسی پرونده‌ها در این شرایط، متقاضی را فردی تلقی می‌کنند که برای دریافت ویزا واقعیت را پنهان کرده است.

نتیجه چنین رویکردی در اغلب موارد چیزی جز رد پرونده، صدور حکم ترک خاک و در برخی موارد بازداشت و اخراج رسمی نیست. حتی در صورت اعتراض یا تجدیدنظر، پرونده‌های این‌چنینی نجات نمی‌یابند؛ بلکه تنها زمان از دست می‌رود، بدون اینکه مسیر قانونی و مؤثری برای اقامت شکل بگیرد.

نگرانی‌ها زمانی جدی‌تر می‌شوند که بدانیم دولت کانادا طرح‌های جدیدی برای بازبینی دقیق‌تر سوابق متقاضیان و حتی بررسی مجدد پرونده‌های بسته‌شده تصویب کرده است. اگر در هر مرحله مشخص شود که شخص با مدارک جعلی یا اطلاعات ساختگی اقدام کرده، حتی اگر اقامت دائم یا شهروندی دریافت کرده باشد، همه حقوق اقامتی او سلب خواهد شد. بر اساس قوانین فعلی، ارائه اطلاعات نادرست برای دریافت پناهندگی، تحت عنوان Misrepresentation جرم محسوب شده و فرد را با عواقب جدی از جمله زندان و اخراج دائمی از کانادا مواجه می‌کند.

واقعیت این است که مهاجرت از مسیر پناهندگی به‌ویژه زمانی که مبنای آن واقعی نباشد، نه راه‌حل است و نه میان‌بُر. کسانی که فریب واسطه‌های بی‌نام‌ونشان را می‌خورند، نه‌تنها سرمایه مالی خود را از دست می‌دهند، بلکه فرصت‌های واقعی مهاجرتی را نیز از خود سلب می‌کنند.

در شرایطی که برنامه‌هایی مانند ویزای تحصیلی و ویزای کار کانادا با ساختارهای قانونی مشخص در دسترس هستند، انتخاب پناهندگی جعلی نه‌تنها اقدامی نادرست، بلکه اقدامی پرریسک و غیرقابل بازگشت است. مهاجرت واقعی با برنامه‌ریزی، مطالعه و مشورت با منابع معتبر آغاز می‌شود، نه با اعتماد به وعده‌هایی که جز تباهی، نتیجه‌ای به همراه ندارند.

مراحل پناهندگی کانادا

فرایند درخواست پناهندگی در کانادا چند مرحله مشخص دارد که هرکدام از آن‌ها با دقت بالا و نظارت مستقیم نهادهای دولتی انجام می‌شود. در ادامه، این مسیر را مرحله به مرحله مرور می‌کنیم:

مرحله ۱: اعلام درخواست پناهندگی

در بدو ورود به خاک کانادا یا پس از اقامت موقت، فرد باید درخواست رسمی پناهندگی خود را به مأمور مهاجرت ارائه دهد. در این مرحله، اطلاعات اولیه، مدارک هویتی و دلایل ادعای پناهندگی توسط افسر مربوطه بررسی می‌شود.

مرحله ۲: بررسی اولیه صلاحیت

اگر مأمور پرونده تشخیص دهد که دلایل و مدارک ارائه‌شده قابلیت بررسی بیشتر را دارند، پرونده به شورای مهاجرت و پناهندگی ارجاع داده می‌شود. در غیر این‌صورت، درخواست در همان مرحله ابتدایی متوقف خواهد شد.

مرحله ۳: ارزیابی از سوی دادگاه مستقل

در ادامه، یک هیئت قضایی مستقل مسئول رسیدگی به پرونده خواهد شد. این دادگاه با توجه به مستندات ارائه‌شده، سوابق فرد و مصاحبه‌ها تصمیم می‌گیرد که آیا متقاضی واجد شرایط دریافت وضعیت پناهندگی هست یا خیر.

مرحله ۴: حمایت‌های مالی و اقامتی اولیه

در صورت تأیید پناهندگی، فرد ممکن است برای مدت محدود (معمولاً تا یک سال یا تا زمانی که توان تأمین مالی خود را پیدا کند) از کمک‌های اولیه برخوردار شود. این حمایت‌ها می‌تواند شامل محل اقامت موقت، هزینه‌های مربوط به خوراک، حمل‌ونقل، خدمات درمانی و سایر نیازهای اساسی باشد. منابع تأمین این حمایت‌ها معمولاً از سوی دولت فدرال، استان کبک یا نهادهای حامی خصوصی تأمین می‌شود.

مرحله ۵: تلاش برای خودکفایی و اسکان دائم

پس از سپری کردن دوره حمایت اولیه، پناهنده باید وارد مسیر استقلال مالی شود. اگر موفق به اشتغال یا تأمین هزینه‌های زندگی شود، کمک‌های مالی قطع می‌شود و شخص وارد مرحله تثبیت اقامت و پیگیری اقامت دائم خواهد شد.

نکته مهم در مورد ویزای توریستی

در گذشته، برخی افراد با ویزای توریستی کانادا وارد این کشور شده و سپس اقدام به ارائه درخواست پناهندگی کرده‌اند. با توجه به افزایش موارد سوءاستفاده و طرح پرونده‌های غیرواقعی، شرایط صدور این نوع ویزا برای اتباع برخی کشورها از جمله ایران به‌مراتب سخت‌تر شده و احتمال رد بالا رفته است.

خدمات پناهندگی در کانادا

پناهندگانی که وارد کانادا می‌شوند در آغاز روند رسیدگی بر اساس شرایط فردی گروه‌بندی شده و نیازهای آن‌ها ارزیابی می‌شود. در این مرحله خدماتی نظیر اقامت موقت، اسکان اولیه در مراکز پذیرش، تأمین خوراک و پوشاک و کمک برای یافتن محل اقامت پایدار در اختیارشان قرار می‌گیرد.

دسترسی به این حمایت‌ها معمولاً محدود به یک دوره مشخص است و در اغلب موارد تا سقف یک سال ادامه دارد.

به نقل از پارسی کانادا:

برخلاف سایر کشورها که پناهندگان خود را برای مدت مدیدی در کمپ‌ها اسکان می‌دهند، کمپ پناهندگی کانادا وجود ندارد! اگر شخصی به عنوان پناهنده در این کشور قبول شود، می‌تواند مسکن تهیه کند.
اسپانسرهای پناهندگی برای پناهندگان مسکن تهیه می‌کنند و تا زمانی که بتوانند خود را تامین کنند از آن‌ها حمایت خواهند کرد. این یکی از مزایای مهم پناهندگی در کانادا است. قرار نیست در کمپ زندگی کنید.

روش‌های پذیرش پناهنده‌ها

کانادا از دو مسیر مشخص برای پذیرش پناهندگان استفاده می‌کند. با این حال، باید در نظر داشت که فقط درصد محدودی از درخواست‌ها مورد تأیید قرار می‌گیرند.

۱. پذیرش از طریق اسپانسر خصوصی

در این روش، افراد یا گروه‌هایی در کانادا مسئولیت حمایت مالی و اقامتی پناهنده را برعهده می‌گیرند. متقاضی می‌تواند پیش از ورود به خاک کانادا، درخواست خود را ثبت کند. اسپانسر موظف است هزینه‌های زندگی شخص را دست‌کم برای یک سال تأمین کند.

۲. پذیرش از طریق حمایت دولتی

متقاضیانی که بدون اسپانسر وارد خاک کانادا می‌شوند، می‌توانند از حمایت دولت فدرال بهره‌مند شوند. این مسیر به دو شکل قابل اجراست:

• الف. ارائه درخواست در بدو ورود:
  فرد می‌تواند به‌محض ورود درخواست پناهندگی ثبت کند و ۱۵ روز فرصت دارد مدارک خود را برای اثبات شرایط ارائه دهد.
• ب. مراجعه مستقیم به اداره مهاجرت:
  در این حالت، شخص باید مدارک لازم را هم‌زمان با ارائه درخواست همراه داشته باشد و امکان تکمیل بعدی وجود ندارد.

در طول بررسی پرونده، متقاضی اجازه حضور در کانادا را خواهد داشت. اگر درخواست رد شود، فرد می‌تواند اعتراض کند و تا زمان رسیدگی به اعتراض نیز در کشور باقی بماند.

اما این قاعده برای متقاضیان کشورهای موسوم به D.O.C (کشورهای امن) متفاوت است. در صورت رد اولیه، این افراد موظف به ترک خاک کانادا هستند مگر اینکه اعتراض خود را به دادگاه فدرال ارائه داده و از طریق آن پیگیری کنند. بررسی پرونده این گروه حداکثر طی ۴۵ روز انجام می‌شود و شانس پذیرش در این مسیر بسیار پایین است. کشورهایی مانند آلمان، ایرلند و بریتانیا در فهرست کشورهای امن قرار دارند.

مزایای مهاجرت پناهندگی کانادا

افرادی که از مسیر پناهندگی وارد کانادا می‌شوند در صورت تأیید نهایی از مزایایی برخوردار می‌شوند که به آن‌ها در شروع یک زندگی امن‌تر و پایدار کمک می‌کند:

• امنیت شخصی و اجتماعی بالا
  کانادا به‌عنوان یکی از امن‌ترین کشورهای جهان شناخته می‌شود. نرخ پایین جرایم خشونت‌آمیز و نبود تهدیدهای تروریستی جدی، این کشور را به محیطی امن برای زندگی پناهندگان تبدیل کرده است.
• آزادی در سبک زندگی و بیان
  پناهندگانی که در کانادا پذیرفته می‌شوند، می‌توانند بدون ترس از پیگرد یا سرکوب، عقاید، باورها و سبک زندگی خود را آزادانه دنبال کنند.
• حمایت مالی اولیه از سوی دولت و نهادها
  پس از تأیید درخواست پناهندگی، متقاضیان واجد شرایط می‌توانند تا حداکثر یک سال از حمایت مالی دولت فدرال، استان‌ها یا نهادهای غیردولتی بهره‌مند شوند. این کمک‌ها شامل هزینه‌های اولیه زندگی، اسکان، خوراک و بهداشت می‌شود.
• فرصت ورود به بازار کار
  پناهندگانی که اجازه کار دریافت می‌کنند، می‌توانند با ورود به بازار کار، استقلال مالی پیدا کرده و مسیر اقامت دائم را پیگیری کنند. یافتن شغل در مدت یک‌ساله‌ی حمایت مالی، نقش کلیدی در ادامه مسیر اقامت دارد.
• امکان تمدید حمایت در موارد خاص
  اگر پناهنده‌ای در مدت مشخص نتواند شرایط زندگی پایدار را ایجاد کند و دلایل قابل قبولی برای آن ارائه دهد، ممکن است تحت شرایط خاص، حمایت‌های مالی تمدید شود. این انعطاف‌پذیری از جمله امتیازهای قابل توجه نظام حمایتی کاناداست.

معایب پناهندگی در کانادا

اگرچه پناهندگی برای برخی افراد راهی ناگزیر برای حفظ جان و آزادی است، اما این مسیر، خالی از چالش و آسیب نیست. نگاهی به معایب پناهندگی در کانادا نشان می‌دهد که این روش، نه‌تنها پرریسک، بلکه در بسیاری از موارد محدودکننده و پرهزینه است:

• خطرات جانی در مسیرهای غیرقانونی
  افرادی که از طریق مسیرهای غیرمجاز و قاچاق اقدام به ورود به کانادا می‌کنند در معرض آسیب‌هایی نظیر سرقت، خشونت، سوءاستفاده، غرق شدن یا حتی مرگ قرار می‌گیرند. این مسیرها امنیت فیزیکی فرد را به‌شدت تهدید می‌کنند.
• هزینه‌های غیرمنتظره و گاه سنگین‌تر از مهاجرت قانونی
  برخلاف تصور رایج، مهاجرت از مسیر پناهندگی ممکن است هزینه‌های سنگین‌تری به‌همراه داشته باشد. پرداخت به واسطه‌ها، هزینه وکلا و اقامت موقت در برخی موارد از مهاجرت قانونی هم پرهزینه‌تر تمام می‌شود.
• محرومیت موقت از اشتغال قانونی
  تا زمانی که درخواست پناهندگی بررسی نشده و مجوز کار صادر نشود، متقاضی اجازه کار ندارد. این موضوع می‌تواند مشکلات مالی و فشار روانی قابل‌توجهی به همراه داشته باشد.
• ممنوعیت ورود مجدد در صورت رد درخواست
  اگر دولت کانادا درخواست پناهندگی فرد را نپذیرد، او موظف به ترک خاک کانادا خواهد بود و در اغلب موارد، برای سال‌ها اجازه ورود مجدد به این کشور را نخواهد داشت.
• مواجهه با نگاه تبعیض‌آمیز از سوی برخی شهروندان
  بخشی از جامعه ممکن است نسبت به پناهندگان نگرش منفی یا تبعیض‌آمیز داشته باشد که این امر می‌تواند روند تطبیق با جامعه را دشوار کند.
• محدودیت در ادامه تحصیل پیش از تعیین وضعیت قانونی
  تا زمانی که وضعیت اقامت فرد روشن نشده باشد، دسترسی او به برخی خدمات آموزشی ممکن است محدود باشد. این تأخیر به‌ویژه برای افراد جوان، موجب از بین رفتن فرصت‌های تحصیلی و کاهش انگیزه می‌شود.
• ممنوعیت بازگشت به کشور مبدا برای مدت‌زمان طولانی
  پس از پذیرش پناهندگی، فرد معمولاً اجازه بازگشت به کشور مبدا را برای ۵ تا ۱۰ سال ندارد؛ زیرا بازگشت می‌تواند به منزله رد ادعاهای مطرح‌شده در پرونده تلقی شود.

روش‌های جایگزین پناهندگی کانادا

با توجه به چالش‌های متعدد و خطرات جدی مسیر پناهندگی، بسیاری از متقاضیان به‌دنبال راهکارهای قانونی، امن و پایدار برای مهاجرت به کانادا هستند. خوشبختانه گزینه‌های متنوع و قابل اعتمادی وجود دارد که می‌تواند دسترسی به اقامت این کشور را بدون نیاز به ورود به فرایندهای پناهندگی فراهم کند. در ادامه، برخی از مهم‌ترین روش‌های مهاجرت قانونی به کانادا معرفی می‌شود:

مهاجرت تحصیلی

یکی از مسیرهای محبوب، ادامه تحصیل در مؤسسات آموزشی کاناداست. متقاضیان می‌توانند در مدارس، کالج‌ها یا دانشگاه‌های معتبر این کشور در مقاطع مختلف تحصیل کنند. بسته به رشته و شرایط فردی، امکان دریافت بورسیه یا اجازه کار حین تحصیل نیز فراهم است. پس از فارغ‌التحصیلی، فرصت‌هایی برای تبدیل اقامت موقت به دائم نیز وجود دارد.

مهاجرت کاری

کانادا با کمبود نیروی کار متخصص در بسیاری از صنایع مواجه است و برای جذب نیروی ماهر، برنامه‌هایی مانند Express Entry را ارائه کرده است. این روش برای افرادی که سابقه کاری مرتبط، مهارت زبانی قابل قبول و سطح تحصیلات مناسبی دارند، فرصتی برای اشتغال و در نهایت دریافت اقامت دائم فراهم می‌کند.

سرمایه‌گذاری و راه‌اندازی کسب‌وکار

افرادی که توانایی مالی لازم را دارند، می‌توانند از طریق سرمایه‌گذاری یا ثبت شرکت در کانادا برای دریافت اقامت اقدام کنند. برخی استان‌ها برنامه‌های خاصی در این زمینه دارند که بسته به مبلغ سرمایه‌گذاری، طرح تجاری و سوابق مدیریتی متقاضی، اقامت اولیه و سپس اقامت دائم اعطا می‌کنند.

ازدواج با شهروند یا مقیم دائم کانادا

افرادی که در رابطه‌ای واقعی و اثبات‌شده با فردی در کانادا قرار دارند، می‌توانند از طریق ازدواج یا شریک زندگی رسمی اقدام به دریافت اقامت کنند. در این مسیر، شرایطی همچون تمکن مالی کافی، مدارک مرتبط با رابطه و نبود سوابق مهاجرتی مشکوک از الزامات اصلی است.

انتخاب روش مناسب، بستگی به اهداف، شرایط شخصی و توانمندی‌های متقاضی دارد. اما وجه مشترک همه این مسیرها، قانونی بودن و پایداری آن‌هاست؛ چیزی که در روش پناهندگی اغلب با ابهام، تعلیق و ریسک همراه است.

جمع‌بندی؛ پناهندگی میان واقعیت تلخ و انتخاب‌های هوشمندانه

پناهندگی، راهی‌ست که گاهی از سر ناچاری انتخاب می‌شود، اما در بسیاری از موارد بیش از آنکه مسیر نجات باشد، به چرخه‌ای از بلاتکلیفی، محدودیت و ریسک تبدیل می‌شود. واقعیت این است که انتخاب‌های قانونی، کم‌هزینه‌تر، پایدارتر و انسانی‌تر هستند؛ انتخاب‌هایی که به جای دور شدن از آینده به آن نزدیک‌ترتان می‌کنند.

در همین مسیر، افرادی که تصمیم به مهاجرت هدفمند و قانونی دارند، می‌توانند از خدمات تخصصی و سریع صرافی حافظ بهره‌مند شوند. این مجموعه با تجربه قابل اعتماد در انتقال ارز بین ایران و کانادا، پرداخت شهریه مدارس و دانشگاه‌های کانادایی و همچنین فراهم کردن امکان افتتاح حساب‌های بین‌المللی در ترکیه، چین و امارات، نقش مؤثری در تسهیل امور مهاجرتی و تحصیلی ایفا می‌کند. علاوه‌بر این، خرید و فروش ارزهای دیجیتال از طریق پلتفرم‌های امن و با پشتیبانی دقیق، یکی دیگر از خدمات قابل اتکای این مجموعه است. آنچه صرافی حافظ را متمایز می‌کند، نه‌تنها سرعت در انجام تراکنش‌ها و امنیت بالا در انتقالات ارزی، بلکه حضور تیم پشتیبانی پاسخ‌گو و آگاه در تمام مراحل همکاری‌ست. وقتی انتخابتان آگاهانه و مسیرتان قانونی باشد، تجربه مهاجرت نیز به مسیری امن و قابل پیش‌بینی تبدیل خواهد شد.

سوالات متداول پناهندگی در کانادا؛ دردسرها، تجربه‌ها و سرنوشت‌ها

آیا پناهنده می‌تواند برای خانواده‌اش در کانادا درخواست اقامت دهد؟

بله. اگر پناهندگی فرد تأیید شود، می‌تواند برای همسر و فرزندان زیر ۱۸ سال درخواست پیوستن به کانادا بدهد. البته باید مراحل اداری جداگانه طی شود و زمان‌بر است.

آیا پناهنده‌ها در کانادا به خدمات درمانی دسترسی دارند؟

بله. پناهندگان واجد شرایط، تحت پوشش خدمات درمانی موقت (IFHP) قرار می‌گیرند که هزینه‌های پایه پزشکی، دارو و خدمات اورژانسی را پوشش می‌دهد.

در صورت رد درخواست پناهندگی، آیا فرد می‌تواند به کشور سومی برود؟

در برخی موارد، فرد می‌تواند از طریق سازمان‌های بین‌المللی برای پذیرش در کشور ثالث اقدام کند، اما این فرایند پیچیده است و تضمینی برای پذیرش وجود ندارد.