درمان فوری آریتمی قلبی با ضربان ساز تزریقی

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری لاکو به نقل ازنیو اطلس ، پالس‌های الکتریکی، ریتم ضربان قلب را ثابت حفظ می‌کند، اما گاهی اوقات قلب می‌تواند از ضربان تنظیم شده خارج شده و خیلی سریع، خیلی آهسته یا نامنظم بزند. این وضعیت «آریتمی» نام دارد و در صورت عدم درمان – به ویژه در شرایط اضطراری – می‌تواند باعث بروز طیف وسیعی از عوارض شده و به طور بالقوه کشنده شود.

پزشکان معمولا با انجام جراحی، دفیبریلاتور‌ها و ضربان ساز‌ها را در قلب بیمار می‌کارند تا ریتم را به حالت عادی برگردانند، اما اینها همیشه در دسترس نیستند.

اکنون دانش پژوهان دانشگاه لوند در سوئد جایگزین بسیار قابل سریع و آسان تری ابداع کرده اند که در نهایت می‌تواند به جزء اصلی کیت‌های کمک‌های اولیه تبدیل شود.

این فناوری در واقع یک سرنگ با یک سوزن بسیار نازک – نازکتر از یک تار موی انسان – است که محلولی حاوی نانوذرات را تزریق می‌کند. هنگامی که این ماده با بافت بدن تماس پیدا می‌کند، یک هیدروژل پلیمری رسانای الکتریکی تشکیل می‌دهد.

ایده این است که در صورت نیاز، می‌توان این هیدروژل را به قفسه سینه بیمار مبتلا به آریتمی تزریق کرد، جایی که نوعی الکترود در اطراف قلب تشکیل می‌دهد. 

پژوهشگران می‌گوید محل ریز سوزن تزریق به عنوان نقطه تماس برای یک دستگاه خارجی مانند تلفن همراه عمل می‌کند. این کار اندازه گیری ECG را امکان پذیر کرده و همچنین قلب با برق کم توان برای تنظیم ضربان قلب تحریک شود.

آنها می‌گویند ژل نانوذره می‌تواند سیگنال‌های الکتریکی قلب را تا پنج روز قبل از حل شدن بی ضرر در بدن، اصلاح کند و این زمان کافی را در اختیار بیمار قرار می‌دهد تا برای درمان دائمی تر، خود را به بیمارستان برساند. پس از این مدت، ژل به طور طبیعی توسط بدن دفع می‌شود، بنابراین نیازی به برداشتن آن از طریق جراحی نیست.

ضربان ساز تزریقی روی جنین‌های گورخرماهی و مرغ آزمایش و مشخص شد مطابق طراحی مورد نظر کار می‌کند. قوام ژل به اندازه‌ای بود که اجازه می‌داد به قلب بچسبد، اما بر ضربان آن تأثیر منفی نگذارد. 

گفتنی است دانشمندان در حیوانات مورد آزمایش هیچ گونه اثر سمی یا تغییر رفتاری را زمانی که ژل در روی قلب قرار گرفته بود و یا پس از حل شدن آن، مشاهده نکردند.

این محققان قصد دارند مراحل بعدی آزمایش خود را بر روی حیوانات بزرگتر مانند خوک‌ها که بیشتر شبیه انسان هستند انجام داده و در نهایت، یک برنامه تلفن همراه ایجاد کنند که بتواند ضربان ساز را اجرا کند.

نتایج این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.