چرا باید جلوی ورود اتباع غیرقانونی را گرفت؟
حضور مهاجران «غیرقانونی» با هر ملیت و تابعیتی که باشند خطرات جدی را برای کشور ها به دنبال دارد. این افراد بدون داشتن هویت قادر به ارتکاب جرم هستند بدون آنکه چندان نگران شناسایی یا دستگیری باشند. به ویژه آنکه بدون داشتن مدارک هویتی هیچ اطلاعی از سوپیشینه و سوابق قضایی آن ها در کشور محل تولد یا کشوری که پیش از این در آنجا ساکن بوده اند در دسترس نیست.
در بُعد سیاسی و حقوق بشری مهاجرت غیرقانونی فشار های سیاسی بر دولت ها برای اتخاذ سیاست های مهاجرتی سختگیرانه تر و اخراج مهاجران غیرقانونی را افزایش می دهد. همین مسئله روابط دیپلماتیک با کشور مبدا مهاجرین را تحت تأثیر قرار داده و این خطر بالقوه را به وجود می آورد که حسن همجواری در روابط سیاسی دو کشور مختل شود.
اما در کنار همه این نکات نباید از یاد ببریم که پس از چندین دهه حضور مهاجرین افغانستانی در ایران ما با جمعیتی از مهاجران روبه رو هستیم که سال ها در ایران زندگی کرده اند. در برخی موارد همسر ایرانی دارند و حتی فرزندانشان متولد ایران هستند. یعنی بسیاری از این مهاجران به نسل های دوم و سوم اتباع در ایران تعلق دارند و با جامعه ایرانی ادغام شده اند.
بازگشت اجباری این افراد به دلیل اشتراکات اجتماعی و فرهنگی آن ها به ویژه برای نسل های جوان تر امری دشوار و تقریبا ناممکن است. در این راستا سیاست های ایران در قبال مهاجرین قانونی باید ساماندهی و ارائه خدمات عرف بین المللی در قبال پرداخت مالیات و عوارض تمدید مدارک اقامتی و .. باشد.
اما درباره ورود غیرقانونی افراد به مرز های کشور ایران نهاد های مسئول همچون سایر کشور ها باید با کنترل ورود و خروج مهاجرین ایجاد اردوگاه هایی در مرزها شناسایی افراد فاقد هویت و بازگرداندن آن ها به کشور مبدا به این مسئله چندوجهی رسیدگی کنند.
